جستجو در:
دوره 6، شماره 1 - ( 1394 )
جلد 6 شماره 1 صفحات 172-153 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Safari A. Frame Semantics and LVC Alternation in Persian. LRR 2015; 6 (1) :153-172
URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-1067-fa.html
URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-1067-fa.html
صفری علی. معناشناسی زمینه و تناوب فعل‌های مرکب در زبان فارسی. جستارهای زبانی. 1394; 6 (1) :153-172
استادیار زبان‌شناسی، دانشگاه حضرت معصومه (س)، قم، ایران
چکیده: (5646 مشاهده)
در این مقاله با بررسی تناوب موضوعی برخی فعل‌های مرکب در زبان فارسی نشان میدهیم چگونه یک توصیف مبتنی بر زمینههای معنایی میتواند به پرسش‌هایی در زمینه رفتار نحوی و ساخت‌های موضوعی مرتبط با این فعل‌ها پاسخ دهد. در زبان فارسی تعدادی از فعل‌های مرکب، میتوانند در تناوب سببی شرکت کنند. این فعل‌ها دارای گونه سببی و ضد سببی هستند. اما در برخی بافت‌ها، گونه ضد سببی پذیرفتنی نیست؛ در‌حالی‌که گونه سببی پذیرفتنی است. در این مقاله رفتار متفاوت این فعل‌ها را در بافت‌های مختلف در چارچوب نظریه «معناشناسی زمینه» (Vide. Fillmore & Atkins, 1992) توضیح داده و نشان میدهیم این فعل‌ها با دو زمینه معنایی مرتبط هستند. همچنین با استفاده از مفهوم زمینه معنایی (Vide. Fillmore & Baker, 2010) نشان میدهیم برخلاف کریمی‌دوستان (2005) که معتقد است ساخت موضوعی فعل‌های مرکب به وسیله عنصر غیر فعلی تعیین میشود و نیز برخلاف عقیده فولی، هارلی و کریمی (2005) که مدعیاند همکرد و عنصر غیر فعلی در تعیین ساخت موضوعی فعل‌های مرکب مؤثر هستند، ساخت موضوعی این فعل‌ها به وسیله کل ساخت حاوی فعل تعیین میشود.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |