دوره 10، شماره 3 - ( 1398 )                   جلد 10 شماره 3 صفحات 263-241 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

Elhami Khorasani S, Safavi K. Spatial Frames of Reference in Persian. LRR 2019; 10 (3) :241-263
URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-13625-fa.html
الهامی خراسانی سهند، صفوی کورش. بررسی چارچوب های ارجاع مکانی در زبان فارسی. جستارهای زبانی. 1398; 10 (3) :241-263

URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-13625-fa.html


1- دانشجوی دکتری زبان‌شناسی همگانی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران.
2- استاد گروه زبان‌شناسی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران ، safavi_koorosh@yahoo.com
چکیده:   (5630 مشاهده)
چارچوب‌های ارجاع مکانی دستگاه‌هایی مختصاتی هستند که موقعیت یک شیء را در ظرف مکان، معین می‌کنند. مقاله حاضر در چارچوب زبان‌شناسی شناختی با اتکا به رویکرد لوینسون (2003) به بررسی چارچوب‌های ارجاع مکانی در زبان فارسی می‌پردازد. جهت اخذ داده‌های زبان از مجموعه دوم عکس‌های بازی «مرد و درخت»، طراحی‌شده توسط مؤسسه مکس پلانک، استفاده شده است. تحلیل داده‌های اخذشده نشان می‌دهد گویشوران زبان فارسی در چینش مرد و درخت، عموماً ابتدا موردِ قرارگرفته در سمت راست تصویر را توصیف می‌کنند که این مسئله می‌تواند ناشی از جهت نوشتن خط فارسی باشد. همچنین بین مرد و درخت تمایل دارند ابتدا درخت را توصیف کنند. به علاوه، برای توصیف رابطه مکانی مرد و درخت از چارچوب ارجاع نسبی استفاده می‌کنند که در آن مرد پیکر و درخت زمینه است؛ درحالی ‌که برای توصیف جهت ایستادن مرد از چارچوب ارجاع ذاتی استفاده می‌کنند که در آن مرد زمینه است و در عمدۀ موارد درخت پیکر بوده است.
 
متن کامل [PDF 666 kb]   (1478 دریافت)    
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | موضوع مقاله: هنر و علوم انسانی (عمومی)
انتشار: 1398/4/24

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA

ارسال پیام به نویسنده مسئول


بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.