جستجو در:
دوره 11، شماره 4 - ( 1399 )
جلد 11 شماره 4 صفحات 389-363 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Jam B. On The Pronunciation of Plural Morpheme /-h/ in Persian. LRR 2020; 11 (4) :363-389
URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-24530-fa.html
URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-24530-fa.html
جم بشیر. تلفظ تکواژ جمعِ «ها» در زبان فارسی. جستارهای زبانی. 1399; 11 (4) :363-389
دانشیار زبان‌شناسی دانشگاه شهرکرد، شهرکرد، ایران. ، bashir.jam@lit.sku.ac.ir
چکیده: (2280 مشاهده)
تکواژ جمعِ «ها» زایاترین نشانۀ جمع در زبان فارسی است. این تکواژ بهجز در سبک رسمی فقط در بافتِ پس از واژه‌های مختوم به دو واکۀ /e/ و /A/، و در صورت جمع چند واژۀ خاص که در آنها تأکیدِ تکواژِ «ها» بر مفهوم «تعداد زیاد» است بهصورت کاملِ [hA] تلفظ می‌شود. از این رو، در بیشتر بافت‌ها یعنی پس از واژه‌های مختوم به همخوان‌ها و پس از واژه‌های مختوم به سه واکۀ /i/، /u/ و /o/ همخوان /h/یِ این تکواژ حذف می‌شود. البته برای رفع التقای واکه‌ها یک غلت جایگزین همخوان /h/ می‌شود. هدف این مقالۀ توصیفی ـ تحلیلی بررسی بافت‌های گوناگون و فرایندهای واجی اثرگذار بر تلفظ تکواژ جمعِ «ها» در چارچوب نظریۀ بهینگی است. موارد منحصربه‌فردی که بهرغم فراهم بودن شرایط واجی، همخوان /h/یِ این تکواژ حذف نمی‌شود با بهره‌گیری از دو رویکرد زیرشاخۀ نظریۀ بهینگی «محدودیت‌های نمایه‌دار بهلحاظ واژگانی» و «محدودیت‌های دسترسی‌دار به واژگان» تحلیل شده است.
واژه‌های کلیدی: واژه‌های کلیدی: تکواژ جمعِ «ها»، زمینه‌برچینی متقابل، نظریۀ بهینگی، محدودیت‌های نمایه‌دار به لحاظ واژگانی، محدودیت‌های دسترسی‌دار به واژگان.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |