Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:

---

مقاومت گفتمانی از کارکردهای مهم گفتمان است که می­تواند امکان استعلای گفتمان را فراهم کند. در مقاومت گفتمانی، شرایط ایجابی نفی می­شود تا چشم­انداز جدیدی بر روی حرکت گفتمان بازشود و همین چشم­انداز با ممارست گفتمانی زمینه­ساز حضور استعلایی کنش­گران و سیال­شدن کنش می­شود. مقاومت گفتمانی قدرت گفتمانی را بازتعریف می­کند و سبب تعدیل، تثبیت و یا تشدید آن می­شود. مقاومت گفتمانی و در کنار آن ممارست، از کارکردهای مهم گفتمان اهل غرق منیرو روانی­پور است. در این رمان، وجوه مختلف مقاومت گفتمانی بازنمایی می­شود و قلمروهای گفتمانی با تأثیرگذاری بر یکدیگر و یا تأثّر از هم انرژی­های مختلفی را به گفتمان وارد می­کنند. در مقالۀ پیش رو، گونه­های مقاومت گفتمانی در رمان اهل غرق بازکاوی و ویژگی­ها و کارکردهای آن­ها بررسی و تحلیل می­شود. پرسش اصلی ما این است که در رمان حاضر از چه شگرد­ها و راهکارهایی برای مقاومت گفتمانی استفاده می­شود. همچنین کارکردها و ویژگی­های مقاومت گفتمانی در رمان مورد بحث چیست؟ درواقع هدف مقالۀ حاضر بررسی و تحلیل ویژگی مقاومتی گفتمان از دیدگاه  نشانه- معناشناختی جهت تبیین شرایط شکل­گیری و استعلای معناست. این پژوهش نشان می­دهد که در رمان پیش رو، گونه­های مقاومت اسطوره­ای، استعلایی، پدیدارشناختی، شوشی و هویتی نقش می­آفرینند و قلمروهای گفتمانی براساس قدرت­ها و انرژی­هایی که به آن­ها تزریق می­شود، پیوسته بازپردازی می­شوند.

واژه‌های کلیدی: واژه­های کلیدی: مقاومت، گفتمان، نشانه- معناشناسی، اهل غرق، منیرو روانی­پور

متن کامل [PDF 275 kb]   (1994 دریافت)    

ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:

---