دوره 6، شماره 2 - ( 1394 )                   جلد 6 شماره 2 صفحات 150-129 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Salmaniyan B, mohammad ebrahimi Z, Rovshan B, Baba Mahmoudi F. Professional Presumptuousness of Doctors and Gender Role on Doctor-Patient Communication. LRR 2015; 6 (2) :129-150
URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-4550-fa.html
سلمانیان بهار، محمد ابراهیمی زینب، روشن بلقیس، بابا محمودی فرهنگ. خودمحوری گفتار پزشکان و نقش جنسیت در مکالمه پزشک و بیمار. جستارهای زبانی. 1394; 6 (2) :129-150

URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-4550-fa.html

خودمحوری گفتار پزشکان و نقش جنسیت در مکالمه پزشک و بیمار
بهار سلمانیان1 ، زینب محمد ابراهیمی* 2، بلقیس روشن3 ، فرهنگ بابا محمودی4
1- دانشجوی دکتری زبانشناسی همگانی، دانشگاه پیام نور، تهران
2- استادیار زبانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران
3- دانشیار زبانشناسی و زبان‌های خارجی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
4- دانشیار و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران
چکیده:   (10289 مشاهده)
 در ارتباط کلامی پزشک- بیمار، پزشکان خودمحوری کلامی بیشتری دارند. یکی از عوامل تأثیرگذار در تغییر میزان خودمحوری کلامی، نقش متغیر جنسیت است. هدف از این مطالعه، بررسی میزان خودمحوری در ارتباط کلامی پزشک- بیمار و تغییرات حاصل از متغیر جنسیت است تا با آگاهی از آن بتوانیم مدل ارتباطی مناسب‌تری در این تعامل پزشکان و بیماران تعریف کنیم. برای رسیدن به این هدف، به جمع‌آوری اطلاعات 26 پزشک و 101 بیمار در مراکز آموزشی- درمانی دانشگاه علوم پزشکی مازندران پرداختیم، مکالمات را ضبط و پیاده کردیم، به کدگذاری و شمارش پاره‌گفتارها براساس «سبک پاسخگویی کلامی» استایلز پرداختیم و با استفاده از آزمون­های آماری، میزان خودمحوری و تأثیر جنسیت را تحلیل کردیم. پزشکان 4/10 برابر بیماران از پاره‌گفتارهای مؤثر بر خودمحوری استفاده کردند. بیشترین میزان خودمحوری در بیماران، در مرحله نتیجه‌گیری و کمترین آن در مرحله معاینه بود. بیشترین میزان خودمحوری پزشکان در مرحله معاینه و کمترین آن در مرحله شرح‌حال گیری بود. در بیماران، بین خودمحوری زن و مرد  اختلاف معنی‌دار وجود داشت (05/0 <P) دربین بیماران، روستاییان، افراد با تحصیلات پایین‌تر و سن 61 به بالا، خودمحوری بیشتری داشتند. بین خودمحوری پزشکان زن و مرد  اختلاف معنی‌دار وجود نداشت (05/0 <P)؛ اما سن کمتر و درجه علمی پایین‌تر باعث افزایش آن شد. تفاوت جنسیتی بین پزشک و بیمار باعث افزایش خودمحوری پزشکان و تشابه جنسیتی باعث کاهش آن شد. پزشکان نسبت به بیماران خودمحوری بیشتری داشتند. در شرح‌حال گیری، پزشک بیشتر به جمع­آوری اطلاعات می­پردازد؛ اما در معاینه، بیمار کاملاً حالت انفعالی دارد. خودمحوری با موقعیت و طبقه شغلی ارتباط مستقیم داشت. زمانی‌که تفاوت جنسیتی وجود داشت، طبقه اجتماعی تعیین‌کننده بود و موجب بالا رفتن خودمحوری پزشک شد. رعایت آداب کلامی ازسوی بیمار از خودمحوری کاست.
واژه‌های کلیدی: واژگان کلیدی: تعامل کلامی پزشک و بیمار، خودمحوری کلامی، تفاوت جنسیتی، سبک پاسخگویی کلامی استایلز
متن کامل [PDF 344 kb]   (3371 دریافت)    
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | موضوع مقاله: تحلیل گفتمان|کاربرد شناسی زبان
انتشار: 1394/3/1
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.