جستجو در:
دوره 8، شماره 4 - ( 1396 )
جلد 8 شماره 4 صفحات 263-239 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Azmoudeh H, Amoozadeh M. Cooptation and the Relative Clauses in Persian. LRR 2017; 8 (4) :239-263
URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-64-fa.html
URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-64-fa.html
آزموده حسن، عموزاده محمد. فرآیند عضوگیری و بندهای موصولی در زبان فارسی. جستارهای زبانی. 1396; 8 (4) :239-263
حسن آزموده1 
، محمد عموزاده* 2
، محمد عموزاده* 2
1- دانشجوی دکتری زبان شناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
2- استاد زبان‌شناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
2- استاد زبان‌شناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
چکیده: (5344 مشاهده)
در این پژوهش، پدیده جایگزینی بندهای موصولی تحدیدی و غیرتحدیدی را در سطح کلام در زبان فارسی بررسی می‌کنیم. بسیاری از پژوهشگران مانند گیون (2001) معتقدند که گونه غیرتحدیدی اسامی شناخته‌شده مانند اسم خاص، ضمایر اشاره و ضمایر شخصی را به‌عنوان هسته اسمی انتخاب میکند و لذا کاربرد این گروه‌های اسمی همراه گونه تحدیدی به ساختی غیردستوری منجر می‌شود. همچنین، این پژوهشگران بیان می‌کنند که کاربرد گونه تحدیدی به‌طور معمول به‌همراه گروه‌های اسمی ناشناخته است. برخلاف این نظرات، شواهد زبان فارسی مواردی را نشان میدهد که در آن‌ها، ازسویی کاربرد گونه تحدیدی به‌همراه گروه‌های اسمی معرفه و ازسوی دیگر کاربرد گونه غیرتحدیدی به‌همراه گروه‌های اسمی نکره ممکن است. در این نوشتار، با بهره‌گیری از رویکرد دستور کلام، جایگزینی گونه‌‌های تحدیدی و غیرتحدیدی را پیامد عضوگیری بند موصولی در سطوح مختلف دستور کلام می‌دانیم که رفتارهای متفاوت آوایی، نحوی و معنایی آن‌ها را توضیح میدهد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |