قائل­شدن به ذهنی­بودن موضوعٌ له الفاظ در قالب نظریه، درحقیقت همگام­شدن با دیدگاه رایج و متعارفی است که امروزه در مجامع زبان­شناسی طرفداران بسیار دارد و معتقدان به آن باید لوازمی را بپذیرند که در پاره­ای از موارد با اصول مطرح در علوم ادبی سازگار نیست و برخی از پیروان آن خواسته یا ناخواسته از قصد و نیت ماتن عبور می­کنند. این مقاله در پی آن است تا بررسی کند که ورود این نگاه چه تأثیری بر محققان زبان­شناس فارسی گذاشته است و لوازم غیر قابل قبول مترتب بر قول به ذهنی بودن موضوعٌ­ له الفاظ چیست و به چه دلیل بعضی از پویندگان این دیدگاه نمی­توانند به نیت صاحب متن توجه کنند. مقالۀ حاضر برای پاسخ به این سؤالات دیدگاه زبان­شناسان معروفی همچون سوسور، پیرس، یلمزلف، بارات، ویمسات و بردزلی را مطرح می­کند و ضمن نقد آن­ها سبب عدول  از قول به ذهنی­بودن الفاظ  و قائل به موضوعٌ له بودن ماهیات خارجی را توضیح می­دهد و نیز بررسی می­کند  بر اساس این دیدگاه چه چیزی بر قصد و نیت مؤلف تأثیر می­گذارد. تأثیر این گونه مباحث در دیگر علوم مرتیط با الفاظ نظیر علم اصول و ادبیات و ورود و قبول برخی از نظریات آن­ها در این دو علم، از دیگر اهداف مقالۀ حاضر است.

واژه‌های کلیدی: واژگان کلیدی: موضوعً له الفاظ، نیت مؤلف، نظریۀ مصداقی­بودن معنا، ماهیات خارجی

متن کامل [PDF 308 kb]   (2154 دریافت)