یکی از مباحثی که همواره در بحث ساختار غزل مطرح می‌شود، موضوع بود یا نبود انسجام در غزل است. در پژوهش حاضر، کوشیدیم با به‌کارگیری رویکرد زبان‌شناسی نقش‌گرا و براساس الگوی هلیدی و حسن، انسجام غیرساختاری در غزل را بررسی و تحلیل کنیم؛ ازاین‌رو، پس از استخدام این الگو، تبیین اصول انسجام غیر‌ساختاری و تفکیک آن از انسجام ساختاری، تلاش کردیم براساس غزلی از حافظ، موضوع انسجام را توصیف و تبیین کنیم. هدف ما در این مقاله این است که علاوه‌بر بررسی نحوۀ شکل‌گیری انسجام در غزلی از حافظ، به‌طور کلی روشی برای پژوهش دربارۀ انسجام غیرساختاری در غزل را ارائه کنیم. شیوۀ توصیفی به‌کاررفته در این پژوهش، مبتنی‌بر الگوی مذکور است؛ با این حال، کوشیدیم با طرح سه نکتۀ نویافته با عنوان «بَرنام»، «اشتراک مجازی در محور مشابهت» و «اشتراک مجازی در محور مجاورت»، نکته‌ای هرچند مختصر را به روش‌شناسی پژوهش در این حوزه بیفزاییم.

واژه‌های کلیدی: انسجام غیرساختاری، غزل، برنام، واژگان کلیدی: زبان‌شناسی نقش‌گرا، اشتراک مجازی

متن کامل [PDF 326 kb]   (2912 دریافت)