دوره 5، شماره 3 - ( 1393 )
جلد 5 شماره 3 صفحات 288-213 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشجوی دکتری زبان‌شناسی واحد بین‌الملل، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
2- دانشیار زبان‌شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
2- دانشیار زبان‌شناسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
چکیده: (5479 مشاهده)
تحقیقاتی که درباره تعیین مرجع ضمایر انجام شده‌اند، دو نوع وضعیت ارجاعی وابسته به گفتمان و ناوابسته به گفتمان را معرفی می‌کنند؛ برای بیان اینکه اطلاعات مربوط به مرجع، از پیش در گفتمان وجود داشته‌اند یا نه. در این مقاله می‌کوشیم با ارائه شواهد و نمونه‌هایی از زبان فارسی و با استفاده از مدل نحوی- گفتمانی مشخص کنیم که ضمایر انعکاسی و ضمایر متصل شخصی زبان فارسی در مقاطعی بسته به نوع گزاره، وابسته به گفتمان هستند. در ابتدا وابسته به گفتمان و ناوابسته به گفتمان را معرفی می‌کنیم، سپس با مقایسه مدل نحوی- گفتمانی با نظریه مرجع گزینی چامسکی، نمونه‌هایی ارائه می‌کنیم که این نظریه برای توجیه آن‌ها چندان کارآمد به نظر نمی‌رسد و با معرفی اصول مدل نحوی- گفتمانی به توجیه و بررسی آن نمونه‌ها می‌پردازیم.
واژه‌های کلیدی: واژگان کلیدی: تعیین مرجع، وابسته به گفتمان، ناوابسته به گفتمان، مدل نحوی- گفتمانی، نظریه مرجع‌گزینی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |