در مطالعات فراگیری زبان دوم/ خارجی، همواره بر نقش مثبت بازخورد تصحیح‌کننده، چه از نوع کتبی و چه شفاهی، بر پیشرفت جنبه‌های مختلف زبانی تأکید شده است. یکی از حوزه‌هایی که بازخورد تصحیح‌کننده در آن مطالعه شده است، مهارت نگارش است. اما بیشتر این مطالعات به بررسی نقش بازخورد تصحیح‌کننده در پیشرفت ابعاد دستوری، واژگانی و نشانه‌گذاری متن پرداخته‌اند. بنابراین، هدف پژوهش حاضر مقایسه دو روش ارائه بازخورد تصحیح‌کننده کتبی و شفاهی از نوع فرازبانی و بررسی تأثیر هر‌یک از آن‌ها بر پیشرفت جنبه کلامی و فراکلامی مهارت نگارش در زبان‌آموزان ایرانی می‌باشد. بدین منظور، زبان‌آموزانی در سطح متوسط انتخاب شده و به دو گروه تقسیم شدند. زبان‌آموزان سپس در پیش‌آزمون نگارش شرکت کرده و بازخورد تصحیح‌کننده فرازبانی کتبی و شفاهی دریافت نمودند. به گروه اول، بازخورد فرازبانی کتبی و به گروه دوم، بازخورد فرازبانی شفاهی ارائه شد. در انتهای تحقیق، هر دو گروه از طریق پس‌آزمون با هم مقایسه شدند. نتایج نشان داد گروهی که بازخورد تصحیح‌کننده شفاهی دریافت کرده بود، از لحاظ جنبه کلامی و نیز استفاده از نشانه‌های فراکلامی در نگارش، از گروه دیگر (دریافت‌کننده بازخورد تصحیح‌کننده کتبی) برتر بود. همچنین مشخص شد که نشانه‌های گذر و الزام‌آور به‌ترتیب بیشترین و کمترین استفاده را در هر دو گروه، پس از دریافت بازخورد تصحیح‌کننده داشته‌اند. می‌توان نتیجه گرفت در پیشرفت ابعاد کلامی و فراکلامی نگارش، بازخورد شفاهی بر بازخورد کتبی برتری دارد. این یافته‌ها محققان، مدرسان زبان و طراحان برنامه­های درسی را یاری می‌نماید.

واژه‌های کلیدی: واژگان کلیدی: ویژگی‌های کلامی، نشانه­های فراکلامی، بازخورد تصحیح­ کننده، بازخورد شفاهی، بازخورد کتبی

متن کامل [PDF 382 kb]   (3228 دریافت)