دوره 9، شماره 4 - ( 1397 )
جلد 9 شماره 4 صفحات 269-253 |
برگشت به فهرست نسخه ها
غزاله گلدانی1 
، محمدرضا فارسیان* 2، حسن خواجوی3
، محمدرضا فارسیان* 2، حسن خواجوی3
1- دانشجوی کارشناسی ارشد آموزش زبان فرانسه، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
2- دانشیار زبان و ادبیات فرانسه، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران ، farsian@um.ac.ir
3- استادیار آموزش زبان انگلیسی، دانشگاه بجنورد، ایران
2- دانشیار زبان و ادبیات فرانسه، دانشگاه فردوسی مشهد، ایران ، farsian@um.ac.ir
3- استادیار آموزش زبان انگلیسی، دانشگاه بجنورد، ایران
چکیده: (4118 مشاهده)
کم‌رویی کلاس مکالمه از عوامل بازدارندۀ دانشجویان هنگام مشارکت در کلاس مکالمۀ زبان خارجی است که رفع آن نیازمند توجه، دقت و همت دانشجو و استاد است. تاکنون راهحل‌های بسیاری درخصوص حل این مشکل مطرح شده است که در جای خود موفق نیز بودهاند؛ اما تحقیق حاضر سعی دارد تا الگویی دانشجومحور ارائه دهد که مهمترین وظیفه را به دانشجویان و تلاش برای پیشرفت گروهی معطوف می‌کند. بدین منظور، پرسشنامه‌ای متشکل از آزمون کم‌رویی استنفورد و آزمون تمایل به برقراری ارتباط (WTC) در اختیار 51 نفر از دانشجویان رشتۀ زبان فرانسه قرار گرفت که درس مکالمه را گذرانده بودند. این دانشجویان در غالب دو گروه کنترل و آزمایش بدون
پیشآزمون مورد مطالعه قرار گرفتند و گروه آزمایش الگوی یادگیری دانشجومحور را تجربه کرد. داده‌های بهدست آمده از این پرسشنامه‌ها و نمرۀ درس مکالمه به کمک ضریب تی مستقل تحلیل شد. نتیجۀ بهدست آمده حاکی از این بود که آموزش مهارت‌های مکالمه در پیشرفت عملکرد دانشجویان در درس مکالمه مؤثر واقع شده است.
پیشآزمون مورد مطالعه قرار گرفتند و گروه آزمایش الگوی یادگیری دانشجومحور را تجربه کرد. داده‌های بهدست آمده از این پرسشنامه‌ها و نمرۀ درس مکالمه به کمک ضریب تی مستقل تحلیل شد. نتیجۀ بهدست آمده حاکی از این بود که آموزش مهارت‌های مکالمه در پیشرفت عملکرد دانشجویان در درس مکالمه مؤثر واقع شده است.
T-Test
واژههای کلیدی: واژههای کلیدی: آموزش زبان خارجی، کم‌رویی کلاس مکالمه، تمایل به برقراری ارتباط، یادگیری دانشجومحور، عملکرد زبانآموزان.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |