دوره 6، شماره 5 - ( 1394 )
جلد 6 شماره 5 صفحات 47-27 |
برگشت به فهرست نسخه ها
لیلا اردبیلی* 
1، بهزاد برکت2 ، بلقیس روشن3 ، زینب محمد ابراهیمی4
1، بهزاد برکت2 ، بلقیس روشن3 ، زینب محمد ابراهیمی4
1- دکتری زبان‌شناسی همگانی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
2- دانشیار زبان و ادبیات انگلیسی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
3- دانشیار زبان‌شناسی همگانی و زبان های خارجی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
4- استادیار زبان‌شناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
2- دانشیار زبان و ادبیات انگلیسی، دانشگاه گیلان، رشت، ایران
3- دانشیار زبان‌شناسی همگانی و زبان های خارجی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
4- استادیار زبان‌شناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
چکیده: (9313 مشاهده)
در این مقاله که بخشی از پژوهشی وسیع درباره میزان کارایی نظریه آمیختگی مفهومی در تبیین مؤلفه شناختی فرآیند ساخت معنا در قصه‌های عامیانه است، می‌کوشیم با توجه به مبانی نظریه «آمیختگی مفهومی»، پیوستگی معنایی را که یکی از مهم‌ترین عوامل ساخت معناست، در قصه‌ای از قصه‌های عامیانه ایرانی بررسی کنیم. دو پرسش اصلی این مقاله عبارت‌اند از این‌که آیا به استناد مبانی و قواعد نظریۀ آمیختگی مفهومی می‌توان پیوستگی معنایی در قصه‌ها را تحلیل کرد؟ و دیگر این‌که تا چه اندازه یافته‌های حاصل از این تحلیل قابل تعمیم هستند؟
فرض ما بر این است که با استفاده از چارچوب نظریه آمیختگی مفهومی- که توسط ژ. فوکونیه و م. ترنر(2002) مطرح شده است- می‌توان چگونگی ایجاد و حفظ پیوستگی معنایی متن را در قصه‌های عامیانه تبیین کرد. نتایج این بررسی نشان می‌دهد که کاربست نظریه آمیختگی مفهومی می‌تواند در تحلیل پیوستگی معنایی و تفسیر متن از منظر معناشناسی شناختی راهگشا باشد؛ علاوه‌برآن‌که با استفاده از انگاره چهار‌فضایی مطرح‌شده در این نظریه می‌توان چگونگی تصویرسازی در ذهن مخاطب و پیوستگی معنایی این تصاویر را با هم نشان داد.
واژه‌های کلیدی: واژگان کلیدی: پیوستگی معنایی متن، فرآیند‌های معناساز، قصه‌های عامیانۀ ایرانی، معناشناسی شناختی، نظریه آمیختگی مفهومی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |