دوره 9، شماره 5 - ( 1397 )
جلد 9 شماره 5 صفحات 118-95 |
برگشت به فهرست نسخه ها
فریده علوی* 
1، منیژه قنبری2
1، منیژه قنبری2
1- دانشیار زبان و ادبیات فرانسه دانشکدۀ زبان‌ها و ادبیات خارجی دانشگاه تهران، تهران، ایران. ، falavi@ut.ac.ir
2- دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فرانسه دانشگاه تهران، تهران، ایران.
2- دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فرانسه دانشگاه تهران، تهران، ایران.
چکیده: (8943 مشاهده)
هدف پژوهش حاضر بررسی گفتمان روایی در دو مجموعه داستان قصههای مجید، نوشتۀ هوشنگ مرادی کرمانی، و کُرک‌هویجی، نوشتۀ ژول رونار فرانسوی است. با توجه به نظریههای دومینیک منگنو دربارۀ تحلیل گفتمان بر آثار ادبی، پژوهشگران کوشیدهاند با تأکید بر عناصر درونمتنی، مواردی همچون ارتباط میان راوی و روایتشنو، نوع گفته و نیز چندآوایی در روایت را در این دو اثر بررسی کنند. پرداختن به زندگی یک شخصیت نوجوان با الهام از زندگی نویسنده، بهکارگیری زبانی طنزآلود و همچنین واقعگرا، دو اثر را بهنمونههای مناسبی از داستان کودک و نوجوان تبدیل میکند. در این پژوهش تلاش شده است تا با بهرهگیری از نظریۀ تحلیل گفتمان ـ که یکی از شیوههای تحلیل متون ادبی و برخاسته از روشهای ساختارشناسانه و علوم زبانی و انسانی است و بر نقش گفتهپردازان و تعاملی بودن ارتباط میان آنها تأکید دارد ـ نشان دهیم چگونه شیوههای هر نویسنده در روایت داستان و ترسیم موقعیت گفتهپردازی و وضعیت راوی، نوع گفتۀ تولیدی و چندآوایی در روایت، بهتفاوتهای قابل توجه در تولید نوع ادبی دو نویسنده منجر میشود.
واژه‌های کلیدی: واژه‌های کلیدی: گفتمان روایی، چندآوایی، قصههای مجید، کُرک‌هویجی، ژول رونار، هوشنگ مرادی کرمانی.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |