متخصصان درامر یادگیری زبان تکنیک‌های مختلفی را جهت آموزش واژه، به‌عنوان یکی از پایه‌های مهم فرآیند آموزش زبان معرفی کرده‌اند؛ یکی از آن‌ها ارائه واژه‌ها در گروه‌واژه‌های دارای ارتباط معنایی و یا فاقد ارتباط معنایی می‌باشد. این تحقیق بر آن است تا بررسی کند آیا در یادگیری واژه از طریق دو تکنیک گروه‌واژه‌‌های متضاد و گروه‌واژه‌های فاقد ارتباط معنایی، تفاوت معناداری بین فراگیران ایرانی‌ زبان انگلیسی با سطوح مهارت زبانی متفاوت (سطح مهارت زبانی بالا و پایین) و با جنسیت‌های متفاوت (مؤنث و مذکر) وجود دارد؟ بدین منظور 120 دانش‌آموز(60 مذکر و 60 مؤنث) در دو آزمون اطلاعات واژه‌ای و معنی واژه‌ها شرکت کردند. جهت تجزیه وتحلیل داده‌های مرتبط با این تحقیق، «تجزیه واریانس دوسویه» به‌ کار ‌گرفته شد. نتایج نشان داد که شرکت‌کنندگان در گروه‌واژه‌‌های فاقد ارتباط معنایی، عملکرد بهتری نسبت به همتا‌‌‌‌یان خود در گروه‌واژه‌‌های متضاد داشتند و همچنین در هر گروه، شرکت‌کنندگان با سطح مهارت زبانی بالا، نمره بهتری نسبت به همتایان خود در سطح مهارت زبانی پایین کسب کردند. نتایج این تحقیق بیانگر این امربود که شرکت‌کنندگان مؤنث در تمامی گروه‌ها، عملکرد بهتری نسبت به همتایان مذکرشان نشان دادند. هدف از انجام این پژوهش یافتن این امر است که از میان دو تکنیک ذکرشده برای آموزش واژه، کدام‌یک می‌تواند روش مناسب‌تری برای آموزش واژه به فراگیران ایرانی زبان انگلیسی با دو سطح مهارت زبانی متفاوت و دو جنسیت مختلف می‌باشد.

واژه‌های کلیدی: واژگان کلیدی: گروه‌واژه‌های متضاد، گروه‌واژه‌های فاقد ارتباط معنایی، سطح مهارت زبانی، جنسیت

متن کامل [PDF 316 kb]   (3211 دریافت)