دوره 7، شماره 5 - ( 1395 )
جلد 7 شماره 5 صفحات 42-19 |
برگشت به فهرست نسخه ها
غلامعلی فلاح1 
، فرزان سجودی2 ، سارا برامکی* 3
، فرزان سجودی2 ، سارا برامکی* 3
1- دانشیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه خوارزمی، ایران، تهران، ایران
2- دانشیار نشانه شناسی و زبانشناسی، دانشگاه هنر تهران، ایران، تهران، ایران
3- دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه خوارزمی، ایران، تهران، ایران
2- دانشیار نشانه شناسی و زبانشناسی، دانشگاه هنر تهران، ایران، تهران، ایران
3- دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه خوارزمی، ایران، تهران، ایران
چکیده: (9544 مشاهده)
این پژوهش می‌کوشد با مطالعۀ رمان‌های ادبیات مهاجرت فارسی، چالش عناصر هویت‌ساز دو سرزمین مبدأ و میزبان را در فضاهای بیناگفتمانی مهاجرت، در سرزمین میزبان، تحلیل و بررسی کند. هدف از این بررسی، پاسخ به این پرسش اصلی است که: جابه‌جایی سوژۀ انسانی از سپهر نشانه‌ای سرزمین مادری به سپهر نشانه‌ای سرزمین میزبان، عناصر هویت‌ساز سرزمین مادری را دچار چه چالش‌هایی می‌کند؟ مقاله برای رسیدن به پاسخ این پرسش، از مبانی نظری مطالعات فرهنگی و به‌ویژه نظریۀ سپهر نشانه‌ای یوری لوتمان سود می‌جوید. فرض مقاله بر این است که عناصر هویت‌ساز با خروج از سپهر نشانه‌ای خود، بخش مهمی از قدرت و تأثیرگذاریشان را از دست می‌دهند. این نشانه‌های هویت‌ساز در سرزمین میزبان به‌سبب ازدست‌دادن قدرت‌های حامیِ خود و تفاوت و تعارض با نشانه‌های هویت‌ساز میزبان، ممکن است به حاشیه فرستاده شوند یا دچار تغییرات ارزشی شوند و درنتیجه، سوژۀ انسانی را دچار چالش‌های فراوان هویتی کنند؛ چالش‌هایی که از هویت آستانه‌ای تا بحران هویت و بی‌هویتی متغیر است.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |