دوره 9، شماره 6 - ( 1397 )                   جلد 9 شماره 6 صفحات 316-297 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- گروه زبان و ادبیات فرانسه دانشگاه شهید بهشتی
2- دانشکده ادبیات و زبانهای خارجی دانشگاه علامه طباطبایی ، sohrabahmadi1991@gmail.com
چکیده:   (5512 مشاهده)
خواست رهایی در سه دفتر اول شعریِ، «اسیر»، «دیوار» و «عصیانِ» فروغ فرخزاد به­صورت عصیان در برابر معشوق و ارزش­های جامعۀ مرد­سالار است. فروغ فرخزاد در دفتر «تولدی دیگر»، تسلط مرد­سالاری بر جامعۀ گذشته و شروع به انتقاد صریح و در عین حال شاعرانه از تمام ارزش­های مسلط بر جامعه را نقد می‌کند. شاعر در بیشتر شعرهایش، میل دارد از تمام آنچه خود به آن می‌تازد رها شود و همواره مانعی بر سر راه این رهایی می‌بیند. این مانع می‌تواند مرد، قانون، جامعه، یا انسان باشد؛ اما در دفتر ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد، بیشتر از انسان مدرن انتقاد می‌کند. در این واپسین دفتر، شاعر مضمون­های عصیان و رهایی را به­صورت انتزاعی و در برخی موارد چند­بعدی به­تصویر می‌کشد.
به­ویژه در شعر «ایمان بیاوریم به آغاز فصل سرد» که عنوان مجموعه نیز هست، شاعر با روش­های گوناگون میل خود را به عصیان و پس از آن رهایی بیان می‌کند.

در این مقاله ما سعی می­کنیم با روش نشانه ـ معنا­شناسی به تحلیل و واکاوی بُعد تجسمی شعر فروغ در بازنمایی مفهوم عصیان و رهایی بپردازیم. هدف از ارائۀ این مقاله آن است که نشان دهیم بُعد تجسمی یکی از ساختارهای اصلی معنا­ساز متن است. فرض ما بر این است، بُعد تجسمی در شعر فروغ در خدمت پرداختِ مفهوم عصیان و رهایی قرار گرفته است و گاهی دریافت این دو مفهوم برای خواننده دشوار می­شود.
 
 
متن کامل [PDF 230 kb]   (2020 دریافت)    
نوع مقاله: پژوهشی اصیل | موضوع مقاله: نشانه شناسی
انتشار: 1397/11/12

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.