دوره 9، شماره 6 - ( 1397 )
جلد 9 شماره 6 صفحات 47-25 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دانشجوی دکتری دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)
2- دانشیار دانشگاه بین المللی امام خمینی ، s.ali.ghasem@gmail.com
2- دانشیار دانشگاه بین المللی امام خمینی ، s.ali.ghasem@gmail.com
چکیده: (7999 مشاهده)
هدف این مقاله واکاوی سازه‌های ساختاری روایت‌های کنشی با تکیه بر مثال‌هایی از ادبیات داستانی فارسی (کلاسیک و معاصر) با رویکرد گفتمان کنشیِ القایی یا مجابی است و از این جهت، نخستین کوشش بهشمار می‌آید. تفحص در ساختارهای روایی ادبیات داستانی فارسی اعم از کلاسیک و معاصر نشان‌دهندۀ قوانین روایی خاص در سازه‌های پیرنگ این آثار است که به دسته‌بندی آن‌ها در روایت‌های کنشی با رویکردهای مختلف منجر می‌شود. فرضیۀ پژوهش حاضر این است که هر داستان از یک نقصان آغاز می‌شود و تلاش کنشگر/ کنشگران برای برطرف کردن آن و دستیابی به شی‌ء ارزشی به روشهای مختلفی برای ارتباط با ابژه (شی‌ء ارزشی) صورت می‌گیرد. حال مسئلۀ پژوهش این است که سازوکارهای روایت‌های کنشی القایی در ادبیات داستانی فارسی با تکیه بر نمونه‌هایی از داستان‌های کلاسیک و معاصر کدام است؟ پژوهش حاضر با مثال‌هایی محدود (اما دقیق) از ادبیات داستانی فارسی در پی تحلیل رویکردها و سازه‌های ساختاری نوع گفتمان کنشیِ القایی در ادبیات داستانی است و نتایج آن بیانگر یک ساختار روایی است که کنشگر/ کنشگران برای رسیدن به شی‌ء ارزشی در پی مجاب کردن کنشگر/ کنشگران هستند و رویکردهای مجابگر (القاکننده) وجوه مختلفی همچون تشویق، تهدید، چاپلوسی، رشوه، تحریک و رجزخوانی دارند.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |