دوره 8، شماره 7 - ( 1396 )
جلد 8 شماره 7 صفحات 390-365 |
برگشت به فهرست نسخه ها
مژگان نیسانی1 
، والی رضایی* 2
، والی رضایی* 2
1- دانشجوی دکتری زبان شناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
2- دانشیار زبان شناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان ، ایران
2- دانشیار زبان شناسی، دانشگاه اصفهان، اصفهان ، ایران
چکیده: (4629 مشاهده)
در این جستار، رفتار قید در جملات سادۀ فارسی بر پایۀ اصل لایه‌ای‌بودن ساختار بند در دستور نقشوارجاع بررسی می‌شود. در دستور نقشوارجاع عناصر معنایی لایه‌ها را می‌سازند و عملگرهای آن عناصر نحوی‌اند که به توصیف لایه‌ها می‌پردازند. هرلایه عملگرهای خاص خود را دارد و ترتیبی میان عملگرهای هرلایه و لایه‌های مختلف حاکم است. در این نظریه قیدها عملگر محسوب نمی‌شوند؛ اما با عملگرها در تعامل‌اند؛ بنابراین، انتظار می‌رود که قیدها نیز متعلق به لایه‌های مختلف و ایفا‌کنندۀ نقش‌های نحوی متفاوتی باشند. برخلاف تصور دستور سنتی، قیدها نه‌تنها از آزادی جایگاهی تام در جمله برخوردار نیستند؛ بلکه قائل‌شدن به تقسیم‌بندی دوگانۀ قید جمله و قید فعل، که برخی زبان‌شناسان مطرح کرده‌اند، کامل نیست و به شق سومی نیاز دارد. درنتیجه، مقولۀ قید در فارسی مشمول اصل لایه‌ای بند و شامل زیرطبقات قیدی بند، مرکز و هسته است.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |