دوره 4، شماره 2 - ( 1392 )                   جلد 4 شماره 2 صفحات 158-141 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Shafaghi M. The Speech Act of “Promise” and “Promise in Political Discourse”. LRR 2013; 4 (2) :141-158
URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-4455-fa.html
شفقی مریم. کنش‌گفتاری «وعده» و «وعده در گفتمان سیاسی». جستارهای زبانی. 1392; 4 (2) :141-158

URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-4455-fa.html

کنش‌گفتاری «وعده» و «وعده در گفتمان سیاسی»
مریم شفقی*
استادیار گروه زبان روسی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
چکیده:   (5582 مشاهده)
 کنش­گفتاری «وعده» می­تواند همگرا با دو کنش­گفتاری تشویق و سوگند باشد. این کنش گفتاری به واسطه وجود مفهوم وعده داوطلبانه و تعهدی که گوینده به خواست خود به مخاطب می­دهد، در زمره کنش­های گفتاری تعهدآور در طبقه­بندی کنش­های گفتاری جورج اُستین قرار می­گیرد. همچنین وجود مختصات اصلی افعال اجرایی «من، تو، اینجا و الان» در وعده موجب می شود آن را جزو کنش­های اجرایی قلمداد کنیم. در وعده سیاسی با توجه به اهداف و ویژگی­های فردی گوینده ممکن است راهکارهای اصل همکاری گرایس، یعنی کمیت، کیفیت، ارتباط و روش بیان نقض شوند. در یک وعده سیاسی به همان میزان که ممکن است کوتاه و مختصر سخن گفته شود، ممکن است از عنصر تکرار استفاده شود. بسیاری از وعده­های سیاسیِ داده شده تنها جنبه تبلیغاتی دارند و از جنبه عملی برخوردار نیستند. راهکار ارتباط معمولاً در وعده­های انتخاباتی حفظ می­شود و کمتر پیش می­آید که این راهکار در مرحله پیش از انتخابات نقض شود. کوشش در به کارگیری روش بیان درست و تأثیرگذار از روش­های فعالان سیاسی پیش از انتخابات است.
واژه‌های کلیدی: واژگان کلیدی: کنش­گفتاری، وعده، گفتمان سیاسی، آرای فارمانُفسکایا، اُستین و گرایس
متن کامل [PDF 275 kb]   (3798 دریافت)    

انتشار: 1391/9/25
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.