زبان فارسی از دو فرایند اشتقاق و ترکیب به­ صورت زایا در ساخت واژه‏های جدید بهره می‏گیرد. این پژوهش ضمن تحلیل واژه­های غیربسیط فارسی، در دو انگارۀ صرف ساختی و صرف واژگانی به این سؤال پاسخ می­دهد که کدام انگاره در تحلیل واژه‏های غیربسیط فارسی کارآمدتر است. بر اساس این پرسش، فرضیه­ای مطرح شد که با توجه به بهره‏مندی صرف ساختی از طرح‌واره‌های انتزاعی صرفی، ساخت سلسله‏مراتبی واژه‏های غیربسیط و ارائۀ تحلیل معنایی این انگاره در تحلیل واژه‌های غیربسیط فارسی کارآمدتر است. با بررسی دو فرایند اصلی ترکیب و اشتقاق در دو انگارۀ صرف ساختی و واژگانی با توجه به داده‌های زبان فارسی، مقایسۀ آن‌ها با یکدیگر و نیز بررسی موارد خلاف قاعده در صرف واژگانی مشخص شد. هرچند هر دو انگارۀ یاد­شده نگرشی واژه‏بنیاد به ‌صرف دارند؛ اما صرف ساختی با بهره‌مندی از مفهوم ساخت ‏برای تحلیل پدیده‏های صرفی، طرح‏واره‏های انتزاعی و توجیه معنای واژه‏های غیربسیط بر اساس داده‌های تحقیق در تحلیل واژه‏های غیر‏بسیط، کارآمدتر از انگارۀ صرف واژگانی است. از­این­رو فرضیۀ این پژوهش تأیید شد.
 

واژه‌های کلیدی: واژگان کلیدی: صرف واژگانی، صرف ساختی، ترکیب، اشتقاق، طرح‌وارۀ ساختی

متن کامل [PDF 332 kb]   (2660 دریافت)