جستجو در:
دوره 6، شماره 3 - ( 1394 )
جلد 6 شماره 3 صفحات 187-165 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Sadeghi V. A Phonetic Study of Vowel Reduction in Persian. LRR 2015; 6 (3) :165-187
URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-7916-fa.html
URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-7916-fa.html
صادقی وحید. بررسی آوایی کاهش واکهای در زبان فارسی. جستارهای زبانی. 1394; 6 (3) :165-187
استادیار زبان انگلیسی، دانشگاه بین‌المللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایران
چکیده: (6456 مشاهده)
این مقاله به بررسی آوایی کاهش واکهای در زبان فارسی می‌پردازد. کاهش دیرش و کیفیت واکه‌های زبان فارسی در موضع فاقد تکیه با بررسی الگوی تغییرات دیرش و فرکانس سازه‌های F1 و F2 در بافت‌های همخوانی مختلف مورد برسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که دیرش واکه‌های تکیه‌بر به‌طور منظم و مستقل از نوع واکه و بافت همخوانی نسبت به واکه‌های بدون تکیه بیشتر است. اما تغییرات فرکانس سازه‌ها تا‌حد زیادی وابسته به نوع واکه است. بیشتر واکه‌ها تغییرات فرکانسی کمی دارند و جهتگیری تغییرات آن‌ها به سمت مرکز فضای واکهای صورت نمی‌گیرد. اما واکه /a/ تغییرات بیشتری داشته و جهت تغییرات آن نیز به سمت مرکز است. این نتایج هیچ‌یک از دو فرضیه تولیدی «مرکزیشدگی» و «کاهش بافتی» را در ارتباط با کاهش کیفیت واکه در زبان فارسی تأیید نمی‌کند و بالعکس، نظریه «پراکندگی شنیداری درک گفتار» را تأیید می‌کند. بر‌اساس این نظریه، توزیع یا بازتوزیع عناصر واجی در فضای آوایی یک زبان به‌گونهای صورت می‌گیرد که تقابل شنیداری آن‌ها با یکدیگر به حداکثر میزان ممکن برسد.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |