جستجو در:
دوره 9، شماره 3 - ( 1397 )
جلد 9 شماره 3 صفحات 225-203 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Darzi A, Abbasi M. Exploring the Subject Surface Position in Persian: A Psycholinguistic Study. LRR 2018; 9 (3) :203-225
URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-8732-fa.html
URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-8732-fa.html
درزی علی، عباسی مجید. بررسی جایگاه روساختی فاعل در زبان فارسی برپایۀ شواهد روان‌زبان‌شناختی. جستارهای زبانی. 1397; 9 (3) :203-225
علی درزی* 
1، مجید عباسی2
1، مجید عباسی2
1- استاد دانشکدۀ ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران، تهران، ایران ، alidarzi@ut.ac.ir
2- دانشجوی دورۀ دکتری زبان شناسی دانشگاه تهران، تهران، ایران
2- دانشجوی دورۀ دکتری زبان شناسی دانشگاه تهران، تهران، ایران
چکیده: (7221 مشاهده)
پژوهش‌های انجام‌شده برای شناسایی جایگاه روساختی فاعل در جملات بی‌نشان زبان فارسی به شکل‌گیری دو دیدگاه متفاوت در این مورد درمیان زبان‌شناسان ایرانی منجر شده‌اند. برخی از زبان‌شناسان همچون انوشه (۱۳۸۷)، درزی (1996، 1385، 1388)، تفکری رضایی (1389) و درزی و مهدی بیرقدار (1389) با ارائۀ شواهدی نشان داده‌اند که فاعل جمله پس از ادغام در درون فرافکن بیشینۀ گروه فعلی (کوچک)، به‌منظور بازبینی مشخصۀ حالت فاعلی یا اصل فرافکنی گسترده، به جایگاه شاخص گروه تصریف یا زمان حرکت می‌کند؛ درحالی که براساس پیشنهاد کریمی (۲۰۰۵)، جایگاه بنیادی و روساختی فاعل در جملات بی‌نشان زبان فارسی درون فرافکن بیشینۀ گروه فعلی کوچک درنظر گرفته میشود و برای حرکت فاعل به شاخص گروه تصریف یا تصریف، الزامی وجود ندارد. در این مقاله، به‌کمک یک آزمون روان‌زبان‌شناختی دورخط ازنوع قضاوت دستوری‌بودگی، شواهدی را در تأیید دیدگاه پژوهشگرانی ارائه می‌کنیم که جایگاه روساختی فاعل را شاخص فرافکن بیشینۀ گروه تصریف یا زمان می‌دانند.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |