این جستار به بررسی کاربرد افعال کمکی فارسی در مقایسه با برخی از زبان­های اروپایی می­پردازد و موضوع آن محدود به مقوله­هایی نظیر نمود استمراری و کامل‌، زمان آینده و ساخت مجهول است. ابتدا به بررسی چگونگی استفاده از افعال کمکی در زبان فارسی می­پردازیم و سپس با مقایسه این زبان با دیگر زبان­هایی که از این روش برای رمزگذاری این مقولات بهره می­برند، می‌کوشیم تا به تفاوت­ها و شباهت­ها در کاربرد این‌گونه افعال اشاره نماییم. بدین‌منظور داده­های زبان فارسی را از گفتار روزمره، رسانه­ها و کتب و داده­های زبان­های دیگر را از کتب دستور و منابع اینترنتی جمع­آوری نموده و در چارچوب رده­شناسی مورد تحلیل قرار داده‌ایم. مطالعه زبان‌های مختلف نشان می­دهد که کاربرد هریک از این افعال کمکی امری تصادفی نبوده، بلکه دارای مراحل تکامل تاریخی و دستوری متفاوت بوده است. زبان فارسی به‌طور کلی گرایش به کاربرد فعل «بودن» برای نمود کامل و فعل «داشتن» برای استمرار دارد و از لحاظ کاربرد فعل کمکی در نمود کامل شباهت بیشتری به زبان­های ژرمنی دارد. از سوی دیگر زبان فارسی تمایل به استفاده از افعالی برای زمان آینده دارد که مفهوم خواستن و اراده را در‌بر‌دارند. نهایتاً در این نوشتار با مقایسه بین­زبانی افعال کمکی بر‌اساس بسامد کاربرد آن­ها، سلسله‌مراتب نشانداری آن­ها را در هر مورد معرفی نموده و وضعیت زبان فارسی را نسبت به این سلسله‌مراتب‌ها مشخص می‌نماییم.  

واژه‌های کلیدی: واژگان کلیدی: رده­شناسی، افعال کمکی‌، نمود کامل، نمود استمراری، زمان آینده، مجهول

متن کامل [PDF 373 kb]   (3308 دریافت)