زبان تاتی از جمله زبان­هایی است که از میان شیوه­های رایج در بین زبان­های جهان برای نمایش روابط دستوری، از شیوه «حالت­نمایی» و «نشاندار کردن وابسته­ها» در کنار شیوه­های دیگری همچون «مطابقه» استفاده می­کند. این زبان یکی از زبان­های ایرانی شمال ­غربی است که گونه­های مختلف آن در برخی روستاها و شهرهای استان­های اردبیل، قزوین، زنجان و گیلان به صورت جزیره­های زبانی به حیات خود ادامه می­دهند. گونه مورد بررسی در این مقاله، دروی (dərav-i) تاتی مورد تکلم در روستای درو، از توابع شاهرود خلخال است. هدف از این پژوهش، بررسی نظام حالت­نمایی در این گونه است. با وجود ویژگی­های کهن این گونه زبانی، تاکنون تحقیقی در مورد نظام حالت­نمایی آن انجام نشده است؛ در‌حالی‌که این گونه، به علت مهاجرت بسیار زیاد نسل جوان به شهرهای اطراف و عدم انتقال به نسل بعدی، از زبان­هایی است که بسیار در معرض خطر فراموشی قرار دارد.  

واژه‌های کلیدی: واژگان کلیدی: زبان تاتی، حالت­ نمایی، گونه تاتی دِرَوی، فاعلی- مفعولی، کنایی- مطلق

متن کامل [PDF 299 kb]   (4252 دریافت)