هدف این تحقیق، توصیف و تحلیل چند فرایند واجی پربسامد در لهجه اصفهانی و مقایسه آن با فارسی معیار در چارچوب نظریۀ بهینگی است که نظریه ای نوین در واج شناسی است. این پژوهش به شیوه توصیفی- تحلیلی انجام شده و در گرد آوری داده ها از روش میدانی استفاده شده است. بدین منظور، ده ساعت از مکالمه گویشورانِ بین سی تا پنجاه سال ضبط و سپس این داده ها آوانویسی و دسته بندی شده است. بدین ترتیب، با بررسی داده ها در چارچوب اصول واج شناسی بهینگی، مهم ترین محدودیت های حاکم بر صورت های بهینه در لهجۀ اصفهانی فارسی معیار مشخص شده است. از مهم ترین فرایندهای موجود در این لهجه، فرایند تبدیل واکه به غلت، هماهنگی واکه ای و ناهمگونی همخوان و واکه مطالعه شده است. بررسی ها نشان می دهد صورت های بهینه در لهجه اصفهانی و لهجه معیار متفاوت است و در اکثر موارد محدودیت های نشان داری بر صورت های بهینه لهجه اصفهانی حاکم است؛ درحالی که در لهجه معیار، محدودیت های پایایی در سلسله مراتب محدودیت ها بر بقیه تسلط دارند.

واژه‌های کلیدی: واژه‌های کلیدی: لهجه اصفهانی، بهینگی، محدودیت، هماهنگی، ناهمگونی

متن کامل [PDF 267 kb]   (5033 دریافت)