TY - JOUR T1 - The Role of the Violation of the Manner maxim of Grice in Overall Nima’s Poetry Textuality based on the Approach of Beaugrande and Dressler TT - نقش تخطی از قاعدۀ شیوۀ گرایس در میزان متنیت شعر نیما بر اساس رویکرد بوگراند و درسلر JF - mdrsjrns JO - mdrsjrns VL - 9 IS - 2 UR - http://lrr.modares.ac.ir/article-14-11528-fa.html Y1 - 2018 SP - 277 EP - 306 KW - Keywords: Nima KW - Textuality KW - Beaugrande Dressler KW - Grice KW - Normal order KW - Briefness KW - Ambiguity. N2 - هدف از پژوهش حاضر ـ که به شیوۀ توصیفی ـ تحلیلی و آماری انجام شده است ـ بر‌رسی معیار انسجام و یکی از مؤلفه‌های آن یعنی نظم هنجار در شعر «منظومه به شهریار» نیما و تأثیر آن بر میزان متنیت شعر اوست. اصل همکاری گرایس مشتمل بر چهار قاعدۀ کمیت، کیفیت، شیوه و ربط است. به عقیدۀ بوگراند و درسلر اصل همکاری گرایس در زبان‌شناسی متن با سنجش جنبه‌های مختلف انسجام، درجۀ آگاهی‌بخشی و متنیت متن را تعیین می‌کند. گوینده برای ایجاد معانی ضمنی می‌تواند از اصول گرایس تخطی کند. تخطی از سه شرط قاعدۀ شیوه یعنی «رعایت نظم و ترتیب کلام»، «گزیده‌گویی» و «دوری از ابهام» بر انسجام و میزان متنیت شعر «منظومه به شهریار» نیما تأثیر می‌گذارد. یافته‌های آماری نشان می‌دهد که نیما از سه روش ممکن برای تغییر نظم هنجار کلام یعنی «جا­به­جایی سازه­ها» در گروه و جمله، «جملات معترضه» و «هم­پایه­افزایی» با بسامد بالایی در شعر «منظومه به شهریار» استفاده کرده است. نتیجه اینکه برهم ‌خوردن انسجام شعری به‌وسیلۀ تخطی از قاعدۀ شیوه، کارکرد‌ها و اهدافی در شعر نیما دارد؛ اما به‌طور کلی سبب تضعیف آگاهی‌بخشی و متنیت شعر وی شده است. 8 . پی‌نوشت‌ها M3 ER -