AU - Dastranj, Fatemeh TI - An Investigation on the Effect of Syntactic Analysis on the Quranic Discourse of Wasiyat Verse PT - JOURNAL ARTICLE TA - mdrsjrns JN - mdrsjrns VO - 9 VI - 1 IP - 1 4099 - http://lrr.modares.ac.ir/article-14-5012-fa.html 4100 - http://lrr.modares.ac.ir/article-14-5012-fa.pdf SO - mdrsjrns 1 AB  - «وصیت» از سنن پسندیده­ای است که قرآن کریم با اسلوب‌های مختلفی بر اهمیت و مطلوبیت آن تأکید دارد. لذا، شناخت معنا و حکم تکلیفی آن با توجه به تحلیل إعراب آیه و توجه به سطح زبانی گفتمان قرآن و نیز سطح فرازبانی و تأثیر عوامل برون­زبانی، بسیار اهمیت دارد. پژوهش حاضر ضمن بهره­گیری از روش تحلیل محتوا با گزینش آیه­ای در محدودۀ آیات­الاحکام، تأثیر تحلیل­های متفاوت نحوی در ارائۀ تفسیر فقهی و نیز میزان تأثیرگذاری پیش­فرض‌های فقهی در گزینش إعراب آیه را به منظور بیان رابطۀ میان معنای شرعی و دلالت نحوی، بررسی و تبیین کرده است. وجه دستوری آیۀ وصیت، حاکی از یک گفتمان دستوری بسته، تابع تغییر وضعیت از بُعد انگیزه­بخشی به بُعد معرفتی است که حضور عناصری چون وجود إعراب‌های مختلف، زمینۀ حکم فقهی را در گسترۀ وجوب و استحباب فراهم می­کند. از دید قائلان وجوب وصیت، رابطه­ای از نوع دستور بر نظام گفتمانی آیه، ­حکم­فرماست و از این رو، نظام گفتمانی حاکم بر آن از نوع هوشمند و برنامه­مدار است. در بُعد استحباب نیز تعبیر «حَقًّا عَلَی الْمُتَّقین» و «بالمعروف» به­عنوان یک جریان حسی و عاطفی می­تواند به ادراک معنا و کنش منجر شود. بنابراین، گفتمان قرآنی وصیت در بُعد استحباب، تابع نظام گفتمان احساسی و از گونۀ تنشی ـ عاطفی است. CP - IRAN IN - Arak LG - eng PB - mdrsjrns PG - 213 PT - YR - 2018