TY - JOUR T1 - Morpho-semantic Aspects of “hâ” in Persian from a Typological Perspective TT - کارکردهای صرفی- معنایی «ها» در زبان فارسی ازمنظر رده‌شناختی JF - mdrsjrns JO - mdrsjrns VL - 9 IS - 3 UR - http://lrr.modares.ac.ir/article-14-6298-fa.html Y1 - 2018 SP - 179 EP - 202 KW - Keywords: Number KW - “hâ” morpheme KW - Semantic typology KW - Morpho-semantic features N2 - گرچه مفهوم دستوری شمار از بدیهیات تلقی می‏شود و به تمایز مفرد/جمع در همۀ کتاب‏های دستور زبان اشاره شده است، به جنبه‏های مختلف معنایی آن کمتر توجه شده و معمولاً مفهوم جمع به‌مثابۀ دلالت بر بیش از یک، تفسیر می‏شود؛ درحالی که مفهوم دقیق آن، باتوجه به مختصات معنایی اسم پایه، ازنظر رده‏شناختی بسیار تنوع‏پذیر است. در این نوشتار، ویژگی‏های صرفی- معنایی تکواژ «-ها» را به‏عنوان یکی از پربسامدترین تکواژهای جمع‏ساز فارسی بررسی می‏کنیم و به‏طور خاص قصد داریم نشان دهیم که زبان فارسی تا چه اندازه در رمزگذاری مفهوم جمع، تابع تنوعات بین‏زبانی است. ارزیابی داده‏های زبان فارسی در چارچوب رده‏شناختی آکواویوا، نشان می‏دهد که تکواژ «-ها» در زبان فارسی تنوع معنایی دارد و تحت‌تأثیر ویژگی‏های معنایی اسم پایه، ممکن است بیانگر یکی از مفاهیم تعدد، نمود ناقص، پیوستگی، تعدد بدون وجود مرز ادراکی قابل‌تشخیص، القاء خوانش ملموس و عینی از اسم‏های معنی و زمان/مکان، موردنمایی، دلالت بر فراوانی کمّی و کیفی (شدت‏بخشی)، پراکندگی و گستردگی موقعیت‌یافته برای اسم‏های توده‏ای، مشابهت، تأکید بر مصداق و یا تلفیقی از آن‏ها باشد. از این میان، کارکردهای نمودی، شدت‏بخشی، تأکید و تقریب زمانی، ویژگی‏های معنایی مختص جمع‏سازی در زبان فارسی هستند؛ اما همچنان تبیین این کارکردها ازطریق بسط حوزه‏های مطروحه در چارچوب مذکور ممکن است. M3 ER -