Phonological Adaptation of Vowels of Arabic loanwords in Persian: Optimality Approach

Authors
A. Kord Zafaranloo Kambuziya 1
E. S. Hashemi 2
A. Kord Zafaranloo Kambuziya 1
1 Associate Professor of Linguistics, Tarbiat Modarres University, Tehran, Iran
2 Ph.D. Linguistics, Tarbiat Modares University, Tehran, Iran
Abstract
Borrowing words is a common and unavoidable phenomenon that is closely related to relation of different linguistic communities. The purpose of this research is to study the phonological adaptation of Arabic loanwords in Persian focusing on vowels system. Authors gathered 1647 Arabic loan words from Persian Dictionary of Moien and Sokhan, and then they extracted phonemic form of loan words from four Arabic dictionaries. Phonemic forms of the words in Persian were collected from both Dictionaries. All the phonemic forms of the words were written in IPA (International Phonetic Alphabet). And then by comparing two phonemic forms of the words, they found the phonological rules of adaptation. The framework of the study is OT (Optimality Theory) according to Prince and Smolensky. An optimal Tableau was considered for each phonological rules and explain the competition of constraints. The finding of the present study is that vowel substitution is the most common phonological rules in adaptation of Arabic vowels in Persian.

Keywords

  •  



    • آذرنوش، آذرتاش )1379(. فرهنگ معاصر عربیـفارسی براساس فرهنگ عربی- انگلیسیِ هانس ور. تهران: نی.

    • آرلاتو، آنتونی (1384). درآمدی بر زبان شناسی تاریخی. ترجمه یحیی مدرسی. تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی

    • استرآبادی، رضی‌الدین (1390). شرح رضی‌المعروف شرح شافی ابن حاجب. قم: دارالمجتبی.

    • اعلم، هوشنگ (1369). «تفاوت معنایی دو گونه تکواژ ــَ ت/ ــِ ه در فارسی»، مجله زبانشناسی. س7، ش2. پاییز و زمستان. صص21-31.

    • انطاکی، محمد (1372). آواشناسی. ترجمۀ قاسم بستانی. تهران: جهاد دانشگاهی.

    • انوری، حسن (1381). فرهنگ فشردۀ سخن. تهران: سخن.

    • ثمره، یدالله (1378). آواشناسی زبان فارسی: آواها و ساخت آوایی هجا. چ5. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.

    • ثمره، یدالله (1381). آواشناسی زبان فارسی: آواها و ساخت آوایی هجا. چ7. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.

    • بندرریگی، محمد (1366). فرهنگ جدید عربیـفارسی. تهران: اسلامی.

    • حق‌شناس، علی‌محمد (1376). آواشناسی. تهران: انتشارات آگاه.

    • خدابخشی، مجید (1386). تجوید قرآن کریم؛ توصیفی در چارچوب واج‌شناسی زایشی خطی و غیرخطی. پایان‌نامه کارشناسی ارشد. دانشگاه آزاد تهران مرکز.

    • دبیرمقدم، محمد (1383). زبانشناسی نظری؛ پیدایش و تکوین دستور زایشی. تهران: سمت.

    • راسخ‌مهند، محمد (1383). «معرفی نظریۀ بهینگی و بررسی تکیه در فارسی». مجله زبانشناسی. س19، ش 1، پیاپی 34. صص42-66.

    • صادقی، علی‌اشرف (1357). تکوین زبان فارسی. تهران: دانشگاه آزاد ایران.

    • صادقی، علی‌اشرف (1369). «دربارۀ کلمات عربی‌الاصل مختوم به «ـ/ِe/، ـَ/a/ و ـَ‌ت/at/». مجلۀ زبانشناسی. س7. ش2. پاییز و زمستان. صص32-43.

    • صادقی، علی‌اشرف (1373). «بعضی تحولات ناشناختۀ کلمات عربی در زبان فارسی». مجلۀ زبانشناسی. س11، ش1. بهار و تابستان. صص2-11.

    • صادقی، علی‌اشرف (1386). تأثیر زبان عربی بر آواهای زبان فارسی. تهران: فرهنگستان زبان و ادب فارسی.

    • قیم، عبدالنبی (1390). فرهنگ معاصر عربیـفارسی. چاپ دهم. تهران: فرهنگ معاصر.

    • کامبوزیا، عالیه، ک ز. (1385 الف). واج شناسی رویکرد‌های قاعده بنیاد. تهران: سمت.

    • کامبوزیا، عالیه، ک ز. (1385 ب). «نقد و تصحیح مقاله محمد رضا مجیدی و المار ترنر». مجلۀ زبان و زبانشناسی. ش2. صص118-109.

    • کامبوزیا، عالیه، ک ز. ؛ بهرام هادیان (1388). «طبقات طبیعی در واکه‌های زبان فارسی». پژوهش زبان و ادبیات فارسی. ش15. زمستان. صص 144-117.

    • کامبوزیا، عالیه؛ ک ز. حسین داوری (1391). «بررسی وجود واکه مرکب در زبان فارسی». نشریه ادب و زبان. ش31. بهار. صص261-276.

    • معین، محمد (1376). فرهنگ فارسی معین. 6ج، چ11. تهران: امیر کبیر.

    • یارمحمدی، لطف‌الله (1373). درآمدی به آواشناسی. تهران: مرکز نشر دانشگاهی.

      • A'lam, H. (1991). "Semantic Difference between two types of morpheme (-at, -e) in Persian", Journal of Linguistics, volum VII, No. 2, autumn and winter, pp. 21-31.

      • Arlotto, A. (2005). Introduction to Historical Linguistics. Translated by: Y. Modarresi. Tehran: Institute for Humanities and Cultural Studies.

      • Azarnush, A. (2000). A Dictionary of Modern Written Arabic. Tehran: NEY [In Persian]

      • Bandar-Rigi, M. (1987). Arabic- Persian Dictionary. Tehran: Eslami [In Persian]

      • Catford, J. C. (1992). A Practical Introduction to Phonetics. Untited Kingdem: Oxford University Press.

      • Crystal, D. (2003). A Dictionary of Linguistics and Phonetics. 5th edition. Untited Kingdem: Blackwell.

      • Kager, R. (1999).Optimality Theory. Cambridge: Cambridge University Press.

      • Kambouziya, A. & E. S. Hashemi (2011). “Russian Loanword Adaptation; Optimal Approach”. Iranian Journal Of Applied Language Studies. Vol. 3. No.1. pp. 77-96

      • Kassis, N. & J. Khoury (2002). Assimil Français-Arabe, Arabe-Français, France: Assimil Kernerman.

      • Ladefoged, P. (1982). A Course in Phonetics. United Kingdom: Blackpool.

      • McCarthy, J. J. (2008). Doing Optimality; Applying Theory to Data. United Kingdom: Blackwell.

      •  McCarthy, J. J. (2002). A Thematic Guide to Optimality. Cambridge: Cambridge University Press.

      • McCarthy, J. J. (2004). Optimality Theory in Phonology, A Reader. United Kingdom: Blackwell.

      • Prince, A. & P. Smolensky (2004). Optimality Theory: Constraint Interactionin Grammar. United Kingdom: Blackwell.








Language Related Research
Volume 6, Issue 6
November and December 2015
Pages 229-257