عضو هیئت علمی و رئیس بخش ادبیات فارسی و زبان های خارجی دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
چکیده: (4701 مشاهده)
اسب بهدلیل خصوصیات و ویژگیهای منحصربهفرد خود ازجمله فراست و هوشمندی، تند و تیزی و نجابت و وفاداری در بین حیوانات موضوع روایتهای اسطورهای ملتهای مختلف بوده است. پژوهش حاضر با استفاده از دیدگاه نشانهمعناشناسی گفتمانی به بررسی و تحلیل جایگاه و نقش اسب در روایات تمدنهای چین، ژاپن و ایران پرداخته است تا نشان دهد چه ساختارها و یا فرایندهای مبتنی بر کارکرد روایی اسب در این تمدنها صورت گرفته و اسب چگونه در شکلگیری و تحول این روایتها، ایفای نقش کرده است. تحلیل روایی متون داستانی مربوط به اسب از نظر سطوح عینی و انتزاعی، حاکی از وجود نوعی نوسان معنایی است که آن را در نظامهای روایی، از یک موجود حیوانی و زمینی به موجودی استعلایافته ارتقا داده است و نشان میدهد که چگونه روایتپردازی با تکیه بر اسب بهعنوان موجود اسطورهای و ایفای نقشِ گفتهپردازی تحت تاثیر این نوسان معنایی قرار دارد. هدف اصلی این پژوهش بررسی و تحلیل نظام گفتهپردازی مبتنی بر کارکرد روایی اسب در تمدنهای چین، ژاپن و ایران جهت پاسخ به این پرسش است که جایگاه اسب در ارتقای توانشهای مادی و معنوی، چگونه و بر اساس چه معیارهایی قابل تبیین است. یافتههای متنی این پژوهش حکایت از وجود دو دیدگاه اقتصادی و اخلاقی در متون روایی مورد تحلیل دارد.
نوع مقاله:
مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
معناشناسی انتشار: 1396/11/1