دوره 6، شماره 3 - ( 1394 )                   جلد 6 شماره 3 صفحات 269-241 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print

Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Mahmoodi S. Syntactic Account of Persian Relative Clauses: Extraposition. LRR 2015; 6 (3) :241-269
URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-12374-fa.html
محمودی سولماز. بررسی نحوی بندهای موصولی در زبان فارسی: فرآیند حرکت بند. جستارهای زبانی. 1394; 6 (3) :241-269

URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-12374-fa.html

بررسی نحوی بندهای موصولی در زبان فارسی: فرآیند حرکت بند
سولماز محمودی*
دانش‌آموخته دکتری دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
چکیده:   (7074 مشاهده)
مقاله حاضر به مطالعه ساختاری و صوری بندهای موصولی (توصیفی و توضیحی) زبان فارسی می‌پردازد. پرسش اصلی این پژوهش، چگونگی حرکت بند موصولی از جایگاه اشتقاق در پایه به انتهای جمله و چگونگی اتصال آن به گروه‌های بالاتر است. به‌طور کلی، سه دیدگاه در‌خصوص حرکت بند موصولی در زبان وجود دارد: دیدگاه حرکت بند به سمت راست (جایگاه پس از فعل و انتهای جمله)، دیدگاه ادغام با تأخیر و دیدگاه حرکت عناصری مانند فعل به سمت چپ و سرگردانی بند در جایگاه پس از فعل. برای پاسخگویی به پرسش پژوهش باید گفت تحلیل داده‌های زبان فارسی نشان می‌دهد با توجه به امکان داشتن بندهای موصولی متوالی در جایگاه پس از فعل، حرکت اجباری بند نتیجه از جایگاه متمم درجه به جایگاه پایانی و نیز امکان حرکت بند موصولی با هسته­های همپایه، حرکت بند موصولی در فارسی فقط به جایگاه پس از فعل صورت می‌پذیرد. بند موصولی حرکت‌یافته به گروه زمان یا گروه کانون افزوده می­شود تا بر ردّ خود تسلط ‌سازه‌ای داشته باشد. 
واژه‌های کلیدی: واژگان کلیدی: بند موصولی، متمم­نما، حرکت بند، مبتدا، کانون
متن کامل [PDF 364 kb]   (3802 دریافت)    

انتشار: 1394/5/1
ارسال نظر درباره این مقاله : نام کاربری یا پست الکترونیک شما:
CAPTCHA
بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.