1- عضو هیأت علمی گروه زبان و ادبیات عربی، دانشگاه کوثر بجنورد، ایران ، parandavaji@kub.ac.ir
2- عضو هیأت علمی گروه زبان و ادبیات عربی، دانشگاه فرهنگیان قم، ایران
چکیده: (8670 مشاهده)
ادبیات هنری قرآن، ظرفیت مطالعۀ نشانهمعناشناسانه را برای قرآنپژوهان فراهم میکند. این رویکرد تولید، دریافت و کارکرد معنا را در نظامهای گفتمانی بررسی میکند. در جستار پیشرو، با هدف کاربردی کردن مفاهیم قرآنی با زبان روزآمد و با تکیه بر یافتههای نشانهمعناشناسی، ماجرای ایمان آوردن ملکۀ سبا مطالعه میشود. در این مسیر، نگارنده با رویکرد بررسی صورت- محتوا فرآیند تغییر معنا و نظام حاکم بر این داستان را بررسی میکند. با چنین هدفی، به این سؤال پاسخ میدهد که همتنیدگی فشاره و گستره (دو بعد بنیادین دلالت) چگونه فرآیند گفتمانی را شکل میدهند. یافتهها نشان میدهد که در معناکاوی این ماجرا، فرآیند تنشی بهعنوان مهمترین رکن عمل میکند. ملکه میخواهد نوع حضور خود را که در تجربۀ جدید و موقعیت حکومت سلیمان نبی قرار گرفته، بازسازی کند. همآمیختگی این حضور عاطفی و شناختی باعث میشود که جریان معناسازی داستان، بهسمت گفتمان تنشی سوق یابد. در این تعامل، طی یک عملیات مرحلهای، گفتمان از معنای نخست (پیروی از نظام شرک) به معنای دوم (ایمان به خدا) میرسد و تغییر معنا رخ میدهد.
نوع مقاله:
مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
زبان شناسی انتشار: 1397/8/4