دوره 11، شماره 1 - ( 1399 )
جلد 11 شماره 1 صفحات 328-301 |
برگشت به فهرست نسخه ها
1- دکتری زبان‌شناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران ، parsa.bamshadi@gmail.com
2- دانشجوی دکتری زبان‌شناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
2- دانشجوی دکتری زبان‌شناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
چکیده: (5508 مشاهده)
هدف از پژوهش پیش‌رو آن است که ضمن معرفی مفهوم طرحوارههای مرتبۀ دوم در نظریۀ ساختواژۀ ساختی (Booij, 2010, 2018) از آن در تحلیل چند ساختار ساختواژی زبان فارسی استفاده شود و نحوۀ شکل‌گیری این ساختارها را تبیین کند. طرحوارۀ مرتبۀ دوم را مجموعه‌ای از دو یا چند طرحواره دانسته‌اند که میان آنها رابطۀ جانشینی برقرار است که در این پژوهش به‌منزلۀ ابزاری برای تحلیل سه ساختاری که بیشتر در حوزه‌های مربوط به رشته‌ها، گرایش‌ها و فناوری‌های علمی کاربرد دارند، استفاده میشوند. این ساختارها عبارتاند از: 1. اسم‌های دارای ساختار [اسم ـ شناسی ـ ی] و صفت‌های نسبی متناظر با آنها؛ 2. اسم‌های دارای ساختار [اسم ـ نگار ـ ی] و صفت‌های نسبی متناظر با آنها و 3. اسم‌های دارای ساختار [اسم ـ کاوی ـ ی] و صفت‌های نسبی متناظر با آنها. یافته‌های پژوهش بیانگر آن است که مفهوم طرحوارۀ مرتبۀ دوم ابزار مناسب و کارآمدی برای تحلیل این ساختارها بوده است و رویکرد ساخت‌بنیاد خلاف رویکرد اشتقاقی ـ که توانایی تبیین اینچنین ساختارهایی را ندارد ـ بهخوبی می‌تواند چگونگی شکل‌گیری این ساختارها را برای ما تبیین کند.
واژههای کلیدی: واژههای کلیدی: ساختواژۀ ساختی، صرف ساختی، طرحوارۀ مرتبۀ دوم، رویکرد واژه‌بنیاد، اشتقاق.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |