دوره 12، شماره 1 - ( 1400 )
جلد 12 شماره 1 صفحات 327-303 |
برگشت به فهرست نسخه ها
مولود شریعت زاده1 
، فریده حق بین* 
2، حیات عامری3
، فریده حق بین* 2، حیات عامری3
1- دانشجوی دکتری زبان‌شناسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
2- استاد گروه زبان شناسی، دانشکده ادبیات، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران. ،fhaghbin@alzahra.ac.ir
3- دانشیار گروه زبان‌شناسی دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
2- استاد گروه زبان شناسی، دانشکده ادبیات، دانشگاه الزهرا، تهران، ایران. ،
3- دانشیار گروه زبان‌شناسی دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
چکیده: (3592 مشاهده)
در این پژوهش به بررسی چگونگی استفاده از ساخت استعارۀ دستوری و کاربرد آن در دو گونه متون علمی تخصصی و متون علمی همگانی در یکصد مقالۀ علمی ـ پژوهشی پزشکی و یکصد مقالۀ علمی همگانی با موضوعات مشابه در رسانههای گروهی میپردازیم. هدف از این پژوهش یافتن وجه تمایز ساختارهای زبانی مورد استفادۀ خبرنگاران علمی و نویسندگان متون علمی آکادمیک برای انتقال نظرات متخصصان موضوعی در متن بر پایۀ دستور نظاممند نقشگراست. مفهوم استعارۀ دستوری اصطلاحی است که هلیدی بهکار میبرد و منظور از آن تغییر مقولهای دستوری به مقولهای دیگر است؛ بدین ترتیب که در جریان این فرایند فعل و صفت به اسم و بند به گروه اسمی تبدیل میشود که در نتیجۀ آن تراکم واژگانی متن و میزان انتزاع و پیچیدگی آن افزایش مییابد. نتایج این پژوهش حاکی از آن است که نویسندگان متون علمی همگانی که بیشتر گزارشگران علمی رسانههای گروهی هستند در روند سادهسازی مقالات علمی تخصصی برای انتشار در رسانههای گروهی علاوه بر پرداختن به واژهها، در سطحی دیگر به سادهسازی ساختارهای دستوری نیز میپردازند. در راستای انجام این امر مهم، بهمنظور انطباق متن سادهشده با روند طبیعی انتقال معنا از طریق زبان و کاهش تراکم واژگانی جملهها، پرهیز از بهکارگیری استعارۀ دستوری یا تبدیل فرایند به ماهیت از مواردی است که آشکارا از سوی نویسندگان متون علمی سادهشده، رعایت شده است.
واژه‌های کلیدی: همگانی‌سازی علم، رسانه‌ای شدن علم، استعارۀ دستوری، مقالات علمی ـ پژوهشی پزشکی، مقالات پزشکی همگانی، نظریۀ نظاممند نقش‌گرای هلیدی.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |