استادیارگروه زبانشناسی دانشگاه پیام نور، تهران، ایران. ، m.sabzevari@Sharyar.tpnu.ac.ir
چکیده: (9023 مشاهده)
هرچه صورت یک نشانه پیچیدهتر یا نشاندارتر باشد درنتیجه معنی هم پیچیدهتر خواهد بود. نشانداری میتواند شکل یک رابطۀ دوتایی را به خود بگیرد یا به صورت طیفی باشد که از بینشانی آغاز میشود و به نشاندارترین صورت ختم میشود. در مورد نشاندار بودن و پیچیده بودن آنچه در بدو امر مطرح میشود این نکته وجود دارد که صورت پیچیده یا نشاندار، تکواژهای بیشتری نسبت به صورت بینشان دارد و بسامد وقوع آنها نیز کمتر از صورتهای بینشان است. بنابراین، بین نشاندار بودن یک مقوله و تنوع معنایی و پیچیده بودن آن رابطۀ مستقیم وجود دارد. فرایندهای نحوی که ترتیب کلمات جمله را تغییر میدهند فرایندهای مؤکدسازی ازجمله مبتداسازی، اسنادیسازی، سازهآمیزی، مجهولسازی و فراگذری هستند که باعث نشاندار شدن جمله میشوند. ساخت نحوی ویژۀ دیگر، ساخت افعال متوالی است که ساختی نشاندار است و در این مقاله به آن اشاره خواهد شد. فرضیۀ اصلی مقالۀ حاضر عبارت است از اینکه تغییر ترتیب متعارف کلمات در جملات فارسی که منتج از فرایندهای نحوی است با نشانداری مرتبط است. هر کدام از موارد ترتیب کلمات و نشانداری به تنهایی تاکنون در پژوهشهای مختلفی بررسی شدهاند؛ اما در این مقاله ارتباط چگونگی و چرایی تغییر آرایش و ترتیب کلمات در جملات نمونۀ فارسی معیار با موضوع و مفهوم نشانداری مورد بررسی قرار خواهد گرفت. برای نخستین بار نوعی متفاوت از انواع نشانداری با عنوان نشانداری حرکتی در این مقاله مطرح خواهد شد که از نوآوری پژوهش حاضر است.
نوع مقاله:
مقالات علمی پژوهشی |
موضوع مقاله:
زبان شناسی انتشار: 1398/3/25