استادیار آموزش زبان فارسی، دانشگاه بینالمللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایران
چکیده: (8320 مشاهده)
مسئلهی تغییر نظام خطی زبان فارسی و نگارش آن با الفبای لاتین بنیاد، دیرزمانی است توجه برخی زبانشناسان و دستوردانان را به خود جلب کرده است. در کنار عوامل فرهنگی، اقتصادی، سیاسی و همچنین آموزش زبان فارسی به غیر فارسی زبانان؛ پیشرفت تکنولوژی و پدیدههایی چون گفتگوی اینترنتی (chat) و نامههای اینترنتی (e-mail) و پیامک(sms) اهمیت بیشتری به این موضوع داده است. دلایل گوناگونی از سوی گروهها و اشخاص مختلف برای تغییر نظام خطی کنونی ارائه شده است و شیوهها (یا الفباها)یی نیز پیشنهاد شدهاند. آما آیا دلایل ارائه شده همیشه علمی و منطقی هستند؟ آیا نظامهای خطی پیشنهادی در عمل کاربردی و قابل اجرا هستند؟ در این مقاله، ، ضمن نقد و بررسی استدلالات سه گروه اوروفارسی، یونی پرس و پارسیک، شیوههای خطی پیشنهادی آنها و همچنین شیوه ی خودجوش فراگیر مورد استفاده ی عموم را مورد بررسی قرار میدهیم. بررسی ها نشان میدهند که استدلالات این گروهها احساسی و غیرمنطقی هستند و بر پایهی این پیشفرض بنا شدهاند که دشواریهای خط فارسی باعث مشکلات فراوان در یادگیری زبان فارسی می شود. اما شیوه های خطی پیشنهادی این گروه ها نیز کارآمد نیستند.
انتشار: 1395/9/1