1- دکتری زبانشناسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
2- استاد زبانشناسی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
3- استادیار زبانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
4- دانشیار زبانشناسی و زبانهای خارجی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
چکیده: (5847 مشاهده)
هدف از مقالۀ حاضر بررسی نقش معنایی و نحوی تکواژ -rā در کردی سورانی است که براساس رویکرد «دستور نقش و ارجاع» ونولین (1996; 1997; 2007) تحلیل میشود. در این مقاله نشان داده میشود که پیوستن -rā به فعل، سبب عدم حضور تمام نقشهای خاصِ مربوط به اثرگذار از جمله کنشگر، نیروی طبیعی، ابزار و نقشهای خاص دیگر مانند تجربهگر، اجراکننده، مصرفکننده و نظایر آن در سطح نحو میشود؛ نقشهایی که بهطور مستقیم اثرپذیر را تحت تأثیر قرار میدهند. از آنجا که در تمام موارد ذکرشده، تبلور و تجلی -rā سبب عدم حضور اثرگذار در سطح نحو میشود، نقش اصلی و محوری تکواژ -rā «پاد- اثرگذار» است. برحسب ویژگیهای معنایی گروه اسمی هرچه درجۀ کنشگری بیشتر باشد، احتمال پیوستن این تکواژ به ریشۀ فعلی بیشتر است. هرچند تجلی –rā غالباً در قالب بندهای دارای فعلهای دوظرفیتی است، این تکواژ میتواند در بندهای دارای فعلهای یکظرفیتی نیز که دارای موضوع اثرگذار هستند، تجلی یابد و سبب عدم حضور اثرگذار شود. افزون بر این، برحسب حضور تکواژ -rāدر یک ساخت، نقش یک تکواژ غیر معلوم را نیز ایفا میکند؛ همچنین در این مقاله نشان داده میشود که همۀ ساختهای غیر معلوم در بطن رویداد خود، اثرگذار دارند.
نوع مقاله:
مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
زبان شناسی انتشار: 1394/1/1