1- دانشیار آموزش زبان فارسی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایران. ، vakilifard@hum.ikiu.ac.ir
2- کارشناسی ارشد آموزش زبان فارسی دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایران.
چکیده: (2145 مشاهده)
در یادگیری زبان دوم، هر زبانآموز اطلاعات را از یک منظر منحصربهفرد دریافت میکند و متغیرهای فردی ازجمله ویژگیهای شخصیتی میتواند بر نوع یادگیری زبانآموزان اثرگذار باشد. هدف این پژوهش، بررسی ارتباط بین نوع شخصیتِ چینیزبانان بر سبکها و راهبردهای یادگیری زبان فارسی بهعنوان زبان دوم است. در این پژوهش 44 فارسیآموز بهطور تصادفی، بهعنوان نمونۀ پژوهش انتخاب شدند. بهمنظور تحلیل این ارتباط، از سه پرسشنامۀ شخصیت مایرز ـ بریگز (فرم AV)، سبکهای یادگیری کلب (1984) و راهبردهای یادگیری زبان آکسفورد (1990) استفاده شد. یافتههای این پژوهش نشان داد که بین نوع شخصیت چینیزبانان با سبکهای یادگیری آنها ارتباط معناداری وجود دارد؛ دربارۀ سبک یادگیری همگرا، چینیزبانان با نوع شخصیت حسی و ادراکی نسبت به افراد شهودی و قضاوتی بیشتر از سبک همگرا استفاده میکنند. دربارۀ سبکهای یادگیری واگرا و انطباقدهنده بهطور مشابه، چینیزبانان با نوع شخصیت احساسی و ادراکی نسبتبه افراد تفکری و قضاوتی، بیشتر از سبک یادگیری واگرا و انطباقدهنده استفاده میکنند. همچنین دربارۀ سبک یادگیری جذبکننده، چینیزبانان با نوع شخصیت برونگرا، حسی، احساسی و ادراکی نسبتبه افراد درونگرا، شهودی، تفکری و قضاوتی؛ بیشتر از سبک یادگیری جذبکننده استفاده میکنند. راهبردهای شناختی و فراشناختی بهعنوان راهبردهای غالب فارسیآموزان چینی شناخته شد. همچنین نتایج این پژوهش نشان داد که سبک یادگیری جذبکننده، سبک غالب چینیزبانان است. دستاورهای این پژوهش کمک میکند تا با شناخت شخصیت فارسیآموزان چینی و درک سبکها و راهبردهایی که بهکار میگیرند، بر کیفیت آموزش تأثیر قابلتوجهای گذاشت و روشهای تدریس زبان فارسی مناسبی را بهکار گرفت.
نوع مقاله:
مقالات علمی پژوهشی |
موضوع مقاله:
آموزش زبان انتشار: 1401/7/10