استادیار زبانشناسی و آموزش زبان فارسی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
چکیده: (9818 مشاهده)
زبان فارسی از دو فرایند اشتقاق و ترکیب به صورت زایا در ساخت واژههای جدید بهره میگیرد. این پژوهش ضمن تحلیل واژههای غیربسیط فارسی، در دو انگارۀ صرف ساختی و صرف واژگانی به این سؤال پاسخ میدهد که کدام انگاره در تحلیل واژههای غیربسیط فارسی کارآمدتر است. بر اساس این پرسش، فرضیهای مطرح شد که با توجه به بهرهمندی صرف ساختی از طرحوارههای انتزاعی صرفی، ساخت سلسلهمراتبی واژههای غیربسیط و ارائۀ تحلیل معنایی این انگاره در تحلیل واژههای غیربسیط فارسی کارآمدتر است. با بررسی دو فرایند اصلی ترکیب و اشتقاق در دو انگارۀ صرف ساختی و واژگانی با توجه به دادههای زبان فارسی، مقایسۀ آنها با یکدیگر و نیز بررسی موارد خلاف قاعده در صرف واژگانی مشخص شد. هرچند هر دو انگارۀ یادشده نگرشی واژهبنیاد به صرف دارند؛ اما صرف ساختی با بهرهمندی از مفهوم ساخت برای تحلیل پدیدههای صرفی، طرحوارههای انتزاعی و توجیه معنای واژههای غیربسیط بر اساس دادههای تحقیق در تحلیل واژههای غیربسیط، کارآمدتر از انگارۀ صرف واژگانی است. ازاینرو فرضیۀ این پژوهش تأیید شد.
نوع مقاله:
مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
زبان شناسی انتشار: 1396/5/1