مقالات پذیرفته شده در نوبت انتشار برگشت به فهرست مقالات | برگشت به فهرست نسخه ها

اثربخشی داستان های اجتماعی بر برخی ویژگی های صرفی گفتار کودکان مبتلا به اُتیسم

شبنم بشارتی¹

، مرجان طاهری اسکویی^*

²، هوشنگ دادگر³

، نازنین امیر ارجمندی⁴

1- دانشجوی دکتری زبان شناسی، گروه زبان شناسی، واحد تاکستان، دانشگاه آزاد اسلامی، تاکستان، ایران
2- استادیار گروه زبان شناسی، واحد تاکستان، دانشگاه آزاد اسلامی، تاکستان، ایران ، marjan.osgouei@tiau.ac.ir
3- استادیار گروه گفتار درمانی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران
4- استادیار گروه زبان شناسی، واحد تاکستان، دانشگاه آزاد اسلامی، تاکستان، ایران

چکیده: (1024 مشاهده)

مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی داستانهای اجتماعی بر برخی ویژگیهای صرفی گفتار کودکان مبتلا به اُتیسم از جمله قید، حرف اضافه، مالکیت، حرف تعریف، اسم مرکب، صفت و صورت جمع اسم ها انجام شده است. این پژوهش مداخله ای-نیمه تجربی تک گروهی با طرح پیشآزمون و پسآزمون است. آزمودنی ها با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند که شامل 10دختر و پسر7 تا 15ساله مبتلا به اُتیسم سطح یک (نیازمند نظارت و حمایت) از کل جامعه اُتیسم در مرکز اُتیسم شهر قزوین در سال 1398 بود. چارچوب نظری بر مبنای الگوی بِراون 1973و نایگلس 2014 (برگرفته از پژوهش تِک و همکاران 2014) بود. داستانهای اجتماعی براساس الگوی گِری 1993طراحی و تنظیم شد. این کودکان برنامه مداخله را طی 10 جلسه انفرادی 30 الی 45 دقیقهای دریافت کردند. مقایسه پیش آزمون و پس آزمون مقوله های صرفی در آزمون تصویری و آزمون خودانگیخته نشان داد که میانگین استفاده از اسمها و حرفها در پسآزمون برای همه موارد بیشتر از پیشآزمون بود. بیشترین اختلاف مربوط به حرف اضافه است. نتیجه حاصل از تحلیل آزمون ویلکاکسون نشان داد آموزش تنها در آزمون تصویری (با توجه به میانگین پیش آزمون و پس آزمون، مقدار آماره و سطح معنی داری= p˂0.05) و در مورد حرف تعریف اثر معناداری داشته است.

واژه‌های کلیدی: اختلال طیف اُتیسم، داستان‌های اجتماعی، ویژگی‌های صرفی گفتار، گفتار تصویری، گفتار خودانگیخته.

نوع مقاله: مقالات علمی پژوهشی | موضوع مقاله: روان شناسی زبان

ارسال پیام به نویسنده مسئول

بازنشر اطلاعات
	این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.