جستجو در:
دوره 15، شماره 6 - ( 1403 )
جلد 15 شماره 6 صفحات 270-241 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ghasemi Arian F, Farsian M R. From Sign to Praxeme: Analyzing the Dimensions of Reformulation in the Travelogue Entitled “Three Years in Asia” by Arthur de Gobineau, Based on the Praxematics Theory. LRR 2025; 15 (6) :241-270
URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-68106-fa.html
URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-68106-fa.html
قاسمی آریان فاطمه، فارسیان محمد رضا. از نشانه تا کنش- معنا : تحلیل ابعاد بازآرایی در سفرنامۀ سه سال در آسیا اثر آرتور دوگوبینو با تکیه بر نظریۀ کنش - معناشناسی. جستارهای زبانی. 1403; 15 (6) :241-270
1- دانشجوی دکتری مشترک ادبیات فرانسه، دانشگاه فردوسی مشهد و دانشگاه سوربن نوول-پاریس 3، مشهد، ایران
2- استاد گروه زبان فرانسه، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران ،Farsian@um.ac.ir
2- استاد گروه زبان فرانسه، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران ،
چکیده: (2248 مشاهده)
سفرنامه‌ها به‌عنوان یکی از مهم‌ترین منابع شناخت «خود» در آینه «دیگری» محسوب می‌شوند. هنگامی که «خود» در سفرنامه به بازنمایی «دیگری» می‌پردازد، همواره بخشی از واقعیت «دیگری» را به خوانندگان نشان می‌دهد. گزینش واژگان در جهت نگارش واقعیت به «گفت‌وگومندی نام‌گذاری» که حوزه‌ای از «کنش ـ معناشناسی» است، مرتبط می‌شود. کنش ـ معناشناسی، به‌مثابه نوعی معناشناسی، تولید معنا در زبان و فرایندهای گذر از زبان به گفتمان به‌واسطه انواع کنش‌های اجتماعی، فرهنگی و زبانی را مورد تحلیل قرار می‌دهد. در این راستا، بررسی «بازآرایی» در متن سفرنامه می‌تواند به‌عنوان مسئله اصلی پژوهش، روشنگر مکانیسم‌های خودگفت‌وگومندی باشد که طی آن گفته‌پرداز با گفتمان خود وارد گفت‌وگو می‌شود. از این رو، سفرنامه سه سال در آسیا اثر کنت آرتور دوگوبینو، نویسنده نام‌آشنای فرانسوی، به‌عنوان منبع تحقیق انتخاب گردید. هدف تحقیق، آشکارسازی ابعاد زبان‌شناسانه و تازه‌ای از شیوه معرفی «دیگری» به زبان «خود» در سفرنامه است. در مقاله حاضر تلاش شده است تا ضمن معرفی نظریه کنش ـ معناشناسی، فرایند بازآرایی در سفرنامه گوبینو بررسی و به این پرسش‌ها پاسخ داده شود: چگونه بازآرایی می‌تواند در سطح زبانی به معرفی «دیگری» بینجامد و این موضوع تا چه حد در برقراری گفت‌وگوی بینافرهنگی مؤثر خواهد بود؟ نتایج حاصل از تحقیق نشان می‌دهد که علی‌رغم گسست‌های چاپی و بیانی، گوبینو غالباً سعی در ایجاد تعادل میان دو جهان «خود» و «دیگری» در سطح زبانی کرده و فرایند نام‌گذاری را تا حد زیادی مصون از دیدگاهی نژادپرستانه و فرادستانه نگاه داشته است.
واژه‌های کلیدی: سفرنامه، سه سال در آسیا، کنت آرتور دوگوبینو، کنش ـ معناشناسی، گفت‌وگومندی نام‌گذاری.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |