مقالات پذیرفته شده در نوبت انتشار
برگشت به فهرست مقالات |
برگشت به فهرست نسخه ها
اعظم آژند1 
، مهناز کربلائی صادق* 2، آرزو نجفیان3
، مهناز کربلائی صادق* 2، آرزو نجفیان3
1- دانشجوی دکتری تخصصی رشته زبان‌شناسی همگانی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2- استادیار زبان‌شناسی همگانی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ،Karbalaei@srbiau.ac.ir
3- دانشیار زبان‌شناسی همگانی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
2- استادیار زبان‌شناسی همگانی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران ،
3- دانشیار زبان‌شناسی همگانی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران
چکیده: (128 مشاهده)
در این پژوهش به آموزش وندها و شبه وندهای اشتقاقی اسم فاعل‌ساز فارسی (کار، گر، بان، باز، -َنده) در واژه‌های مشتق به غیرفارسی‌زبانان با بهره‌گیری از دو روش صریح و غیرصریح پرداخته شده است. در آموزش مستقیم/صریح از مبانی نظری صرفِ شناختی مطرح‌شده از سوی هماوند (2011) استفاده شده و در آموزش غیرمستقیم/ غیرصریح، متن‌هایی که حاوی واژه‌های مشتق بودند به فارسی‌آموزان آموزش داده شده است. در این مطالعه، 16 نفر از فارسی‌آموزان مرکز آزفای دانشگاه علامه طباطبایی و مرکز آزفای دانشگاه شهید بهشتی در سطح پیشرفته، در قالب دو گروه کنترل و آزمایش بررسی شدند. فارسی‌آموزان در دو آزمون به عنوان پیش‌آزمون و پس‌آزمون شرکت کردند. نتایج این پژوهش براساس آمار توصیفی نشان داد که آموزش پسوندهای اسم فاعل‌ساز با بهره‌گیری از مبانی نظری صرفِ شناختی هماوند نظیر مقوله‌بندی، حوزه‌بندی و مفهوم‌سازی همراه با مفاهیم پیش‌نمونه‌ای و حاشیه‌ای می‌تواند در بهبود دانش واژگانی موثر و مفید باشد. به طور کلی به نظر می‌رسد آگاه کردن فارسی‌آموزان از ساختار ساخت‌واژی و معنایی واژه‌های مشتق موجب می‌شود اطلاعات زبانی و سطح یادگیری آن‌ها افزایش یابد.
واژه‌های کلیدی: واژه‌های مشتق زبان فارسی، پسوندهای اشتقاقی، صرفِ شناختی، مقوله‌بندی، حوزه‌بندی، مفهوم‌سازی.
نوع مقاله: مقالات علمی پژوهشی |
موضوع مقاله:
زبان‌شناسی
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |