1- دانشجوی دکتری زبانشناسی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
2- دانشیار زبانشناسی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
چکیده: (6695 مشاهده)
عبارات اصطلاحی، ساختهای زبانشناختیای هستند که برخلاف جملات عادی زبان از جمع جبری معنای سازههای تشکیلدهندهشان نمیتوان به معنای کل آنها پی برد و از نظر نحوی نیز ساختاری انعطافناپذیر دارند؛ بدین صورت که برخلاف جملات عادی زبان نمیتوان همه فرآیندهای نحوی را درباره آنها اعمال کرد. در پژوهش حاضر کوشیدهایم تا ضمن معرفی مهمترین مدلهای روانشناختی زبان در رابطه با فرآیند درک اصطلاح، کارایی این مدلها را در تبیین ویژگیهای معناشناختی اصطلاحات فارسی به بحث بگذاریم. وجه مشترک رویکردهای سنتی تأکید بر پردازش معنای تحتاللفظی میباشد. به عبارتی دیگر، این رویکردها یا قائل به روند پردازشی پیوسته، یعنی پردازش معنای تحتاللفظی پیش از پردازش معنای مجازی بودند و یا بر پردازش متوازن این دو معنا توجه میکردند. اما وجه مشترک دیدگاههای نوین اهمیتی است که برای نقش مؤلفههای بافتی در تسریع فرآیند درک اصطلاح قائلند. تحلیل معناشناختی، نمونههایی از اصطلاحات زبان فارسی نشان داد که هیچیک از این رویکردها بهتنهایی نمیتوانند ویژگیهای متنوع معناشناختی اصطلاح را تبیین کنند. اصطلاح در زبان فارسی مقولهای یکپارچه و همگن نیست، بلکه میتوان با توجه به ویژگیهای درونمقولهای متنوع اصطلاح از جمله شفافیت معنایی، شناختهشدهبودن اصطلاح برای سخنگویان زبان، ترکیبپذیری معنایی و ابهام، تعریفی متفاوت از هرگونه عبارت اصطلاحی ارائه کرد.
نوع مقاله:
مقاله پژوهشی |
موضوع مقاله:
روان شناسی زبان انتشار: 1394/1/1