جستارهای زبانی، جلد ۱۲، شماره ۶، صفحات ۶۰۱-۶۲۰
عنوان فارسی گستاخی نشاندار در نمایشنامه پلکان
چکیده فارسی مقاله پژوهش حاضر در پی بررسی نمود رفتارهای زبانی تهدید­کننده یا سازنده وجهه در نمایشنامۀ پلکان اثر اکبر رادی بر اساس نظریۀ ترکورافی (2008) است که بر اساس آن رفتارهای زبانی به پنج دستۀ ادب­بی­نشان، ادب نشاندار، بی­ادبی، گستاخی بی­نشان و گستاخی نشاندار تقسیم می­شود. تعیین الگوی رفتار زبانی با بیشترین فراوانی در کل نمایشنامه، شناسایی الگوهای زبانی شخصیت­های فرادست و فرودست، تشخیص الگوی رفتار کلامی شخصیت­های نمایش با شخصیت اصلی در موقعیت ­فرودستی او و همچنین بررسی نحوۀ تغییر الگوی کلامی شخصیت اصلی در عبور از پلۀ فرودستی تا پله­های فرادستی از اهداف این پژوهش است. براساس نتایج، در میان الگوهای کلامی، گستاخی نشاندار دارای بیشترین فراوانی در پلکان است و در الگوی کلامی شخصیت­های فرادست تمایلی برای حفظ و ساخت وجهۀ فرودستان وجود ندارد؛ وجهۀ فرودستان از روی عمد و با بیشترین استفاده از گستاخی نشاندار از سوی شخصیت­های فرادست تهدید می­شود. الگوی کلامی شخصیت­های فرودست از تنوع بیشتری برخوردار است و آنان از گستاخی بی­نشان بیشتر از سایر الگوهای کلامی استفاده می­کنند. بعلاوه، الگوی کلامی شخصیت اصلی داستان درگذر از موقعیت فرودستی به موقعیت فرادستی از بی­ادبی به گستاخی نشاندار تغیر می­کند و هرچه از پلکان موقعیت و جایگاه بالاتر می­رود، از گستاخی نشاندار بیشتری استفاده می­کند.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله ادب بی‌نشان و نشاندار،بی‌ادبی،گستاخی نشاندار و بی نشان،ترکورافی،نمایشنامۀ پلکان
عنوان انگلیسی Marked Rudeness in Pellekan
چکیده انگلیسی مقاله The present article is intended to investigate the face making/ threatening linguistic behaviors of the characters in Pellekan, a play by Akbar Radi, based on the Terkourafi’s model (2008) which divides linguistic behaviors into five categories of unmarked politeness, marked politeness, impoliteness, unmarked rudeness and marked rudeness. Its effort focuses on specifying the most frequently used linguistic behavior in the play, finding the dominant linguistic behavior of the superior characters as well as determining how the main character behaves /is behaved in superior/inferior positions. The findings based on the research data show the prevalence of the marked rudeness in Pellekan; there is no tendency on the part of the superior characters to save and construct the inferiors’ faces which are threatened by the frequent use of marked rudeness on purpose. The Linguistic behaviors of the inferior characters are more varied and they make use of unmarked rudeness more than the other linguistic behaviors. Furthermore, the main character’s linguistic behavior, moving from inferiority to superiority, changes from impoliteness to marked rudeness; the more superior position he occupies the more his use of marked rudeness will be.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله (un)marked politeness,impoliteness,(un)marked rudeness,Face,Terkourafi,Pellekan
نویسندگان مقاله حسین رحمانی | linguistics90 linguistics90
Department of Linguistics, Faculty of Humanities and Foreign Languages, University of Payam-e-Noor, Tehran, Iran
گروه زبان شناسی، دانشکده ادبیات و زبان های خارجی، دانشگاه پیام نور، تهران ایران

نشانی اینترنتی http://lrr.modares.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-14455-4&slc_lang=fa&sid=14
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده مقالات علمی پژوهشی
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات