جستارهای زبانی، جلد ۵، شماره ۳، صفحات ۱-۲۵

عنوان فارسی تحلیل زمان و شاخص‌های زمانی در ضرب‌المثل‌ها با رویکرد نشانه-معناشناسی، مورد مطالعه: زبان فارسی
چکیده فارسی مقاله ضرب‌المثل‌ها گونه خاصی از گفتمان هستند که مانند اصطلاحات عمل می‌کنند و با وجود فراوانی لغات، در آن‌ها یک واحد ثابت معنایی به وجود آمده که حتی مفهوم آن از نظر معناشناسی غیر قابل تغییر و از پیش‌‌تعیین‌شده است. اما مسئله‌ای که قابل توجه و تأمل به‌ نظر می‌رسد این است که با شنیدن ضرب‌المثل و یا خواندن آن، مخاطب در چه زمانی در گفته‌پردازی قرار می‌گیرد؟ چگونه ضرب‌المثل‌ها قادرند زمان متفاوتی مانند زمان حالتی را خلق کنند؟ با توجه به اینکه عمل گفته‌پردازی پویا است و هر پویایی‌ای باید دارای بعد زمانی باشد، چگونه مخاطب ضرب‌المثل، در این تعامل گفتمانی می‌تواند در وضعیت جدیدی قرار بگیرد؟ روشی که ما برای پاسخ به این سؤالات برگزیده‌ایم، روش نشانه- معنا‌شناسی است که فونتنی، برتراند، بوردرن و دیگر نشانه‌شناسان مکتب پاریس، در چند سال اخیر تحت عنوان «نظام زمانیت در گفتمان‌ها» مطرح کرده‌اند. با تکیه بر این روش و همچنین با استفاده از فلسفه پدیدار‌شناسی، نظام زمانی ضرب‌المثل‌ها را تحلیل خواهیم کرد. هدف از پژوهش حاضر این است که نشان دهیم چگونه مخاطب ضرب‌المثل می‌تواند از وضعیت انفصال وجودی به وضعیت اتصال حالتی که عامل تجربه آن را ایجاد می‌کند، انتقال یافته و در سطحی از آگاهی و شناخت قرار بگیرد که بتواند «اکنون» را درک کند و همچنین تبیین این مسئله که چگونه زمان دستوری می‌تواند در این نوع گفته‌ها که اغلب «زمان حال» است، دخالت داشته باشد.
کلیدواژه‌های فارسی مقاله واژگان کلیدی، ضرب‌المثل،گفته‌پردازی،زمان،انفصال وجودی،اتصال حالتی

عنوان انگلیسی Analysis of Time and Temporal Index in Proverbs with Semiotic-Semantic Approach: Case Study of Persian Language
چکیده انگلیسی مقاله Proverbs are particular types of discourse that function similar to phrases and despite of polylexicality, they possess certain rigidity where the concept, semantically, is stable and has been restructured. However, the most remarkable and considerable aspect is that how proverbs produce the time of experience once addressee listen or read them? And how proverbs create different temporal conditions? Since the process of statement is dynamic and dynamism inevitably has a temporal dimension, how addressee of proverbs, in this interaction, arrives at a new situation? To respond to the above research questions, the current paper has used the semiotic-semantic approach that was propounded by semioticians of the Paris School as "Temporality in Discourses". Relying on this approach as well as using philosophical phenomenology, the temporal system in proverbs would be analyzed.   The research intends to show as how addressee of proverbs could transform from the existing stage of suspension to the stage of connection that is an agent of the experience and similarly reaches to the consciousness level so that he could understand the moment. Finally, how the grammatical time where speeches are in "present form" intervenes this process.
کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله Temporality,Present,Knowledge,Existential separation,Situation connection,Proverbs,Utterance

نویسندگان مقاله مرضیه اطهاری نیک عزم | marzieh athari nikazm
assistant professor, dept. of french language amp; literature, shahid beheshti university, tehran, iran
استادیار زبان و ادبیات فرانسه، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه شهید بهشتی (Shahid beheshti university)


نشانی اینترنتی http://journals.modares.ac.ir/browse.php?a_code=A-14-1000-5030&slc_lang=fa&sid=14
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات