|
|
جستارهای زبانی، جلد ۴، شماره ۲، صفحات ۱۴۱-۱۵۸
|
|
|
| عنوان فارسی |
کنشگفتاری «وعده» و «وعده در گفتمان سیاسی» |
|
| چکیده فارسی مقاله |
کنشگفتاری «وعده» میتواند همگرا با دو کنشگفتاری تشویق و سوگند باشد. این کنش گفتاری به واسطه وجود مفهوم وعده داوطلبانه و تعهدی که گوینده به خواست خود به مخاطب میدهد، در زمره کنشهای گفتاری تعهدآور در طبقهبندی کنشهای گفتاری جورج اُستین قرار میگیرد. همچنین وجود مختصات اصلی افعال اجرایی «من، تو، اینجا و الان» در وعده موجب می شود آن را جزو کنشهای اجرایی قلمداد کنیم. در وعده سیاسی با توجه به اهداف و ویژگیهای فردی گوینده ممکن است راهکارهای اصل همکاری گرایس، یعنی کمیت، کیفیت، ارتباط و روش بیان نقض شوند. در یک وعده سیاسی به همان میزان که ممکن است کوتاه و مختصر سخن گفته شود، ممکن است از عنصر تکرار استفاده شود. بسیاری از وعدههای سیاسیِ داده شده تنها جنبه تبلیغاتی دارند و از جنبه عملی برخوردار نیستند. راهکار ارتباط معمولاً در وعدههای انتخاباتی حفظ میشود و کمتر پیش میآید که این راهکار در مرحله پیش از انتخابات نقض شود. کوشش در به کارگیری روش بیان درست و تأثیرگذار از روشهای فعالان سیاسی پیش از انتخابات است. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
واژگان کلیدی، کنشگفتاری،وعده،گفتمان سیاسی،آرای فارمانُفسکایا،اُستین و گرایس |
|
| عنوان انگلیسی |
The Speech Act of “Promise” and “Promise in Political Discourse” |
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
The speech act of promise can be accompanied by two other speech acts: encouragement and pledge. Since, in this speech act, we have the concept of volunteer promise, and the speaker willingly makes a commitment to his/her addressee, according to George Austin's typology of speech acts, this speech act is considered to be an instance of commissive speech acts. Moreover, since the main features of performative verbs, i.e. "I, you, here and now", are present in promises, promise is also regarded as a performative act. In political promises, given the objectives of the discourse as well as the personal traits of the speaker, Grice's maxims – quality, quantity, relevance and manner – may be violated. In a political promise, there may be as much brevity as there is repetition. Most of political promises serve merely as advertising goals and are not intended to be fulfilled. The maxim of relevance is generally heeded in political promises and the violation of this maxim before elections is fairly rare. Political activists usually make use of efficient and influential manner of speech in their election campaigns. |
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
Speech act,promise,Political discourse,Maxims of Formanovskaia,Austin and Grice |
|
| نویسندگان مقاله |
مریم شفقی | maryam shafaghi
assistant professor, russian language, allameh tabataba amp;apos;i university, tehran, iran
استادیار گروه زبان روسی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
سازمان اصلی تایید شده: دانشگاه علامه طباطبایی (Allameh tabatabaii university)
|
|
| نشانی اینترنتی |
http://journals.modares.ac.ir/browse.php?a_code=A-14-1000-3405&slc_lang=fa&sid=14 |
| فایل مقاله |
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
|
| نوع مقاله منتشر شده |
|
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|
