جستجو در مقالات منتشر شده
۲ نتیجه برای واژههای کلیدی: استعاره
بی بی زهره هاشمی،
دوره ۴، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۹۲ )
چکیده
نخستین بار، سهروردی اصطلاح «ناکجاآباد» را در آثارش به کار برد تا «عالم مثال» را که جهانی خارج از ادراک عام آدمی است، توصیف و تصویر کند. نگارنده در این مقاله به بررسی تعبیر «ناکجاآباد» به منزله یک کلان استعاره در دو رساله آواز پرجبرئیل و فی الحقیقةالعشق پرداخته است؛ به این ترتیب که براساس تحلیل نگاشت های استعاریِ ناکجاآباد نشان داده که استعاره های مرکزی «ناکجاآباد مکان است» و «ناکجاآباد لامکان است» درنهایت مؤید کلان این استعاره است: «ناکجاآباد عالم مثال است». به عبارت دیگر، سهروردی بنا بر ذهنیّتی که درباره عالم مثال داشته، تعمیم های معنایی متعددی را در سطح خرده استعاره ها برای توصیف و تصویرسازیِ «ناکجاآباد» به کار برده است. هدف نگارنده این است که برخی از گسترده ترین الگوهای استعاری ناکجاآباد را در دو اثر نام برده نشان دهد و تبیین کند که چگونه سهروردی درون چارچوبی زیبایی شناختی و در عین حال فلسفی و عرفانی، نظر خود را درباره این مکان بیان کرده است.
راحله گندمکار،
دوره ۱۰، شماره ۵ - ( ۹-۱۳۹۸ )
چکیده
توسیع معنایی، ازجمله فرایندهای مهم تغییر معنی بهشمار میآید که از دیرباز از سوی متخصصان و بهویژه معنیشناسان تاریخی ـ فقهاللغوی مطالعه میشد. در جریان این فرایند که در گذر زمان رخ میدهد، واژهای بر حسب مشابهت مفهومش با مفهومی جدید و بر اساس اصل صرفه زبانی، برای اشاره به واحد جدیدی در زبان بهکار میرود. به این ترتیب، افزون بر مفهوم اولیهاش در مفهوم تازهای نیز کاربرد مییابد. همین عامل «مشابهت» سبب شده است تا در بسیاری از موارد، توسیع معنایی با استعاره اشتباه گرفته شود و مجموعهای از واژههایی که دارای توسیع معنایی هستند، استعاره محسوب شوند. در نوشته حاضر، نگارنده ضمن معرفی توسیع معنایی، به بررسی تمایز این فرایند با استعاره میپردازد و بهویژه با تأکید بر افعال زبان فارسی میکوشد نشان دهد که بسیاری از ساختهایی که استعاره در نظر گرفته میشوند، در واقع، توسیع معنایی یافتهاند و در اثر این فرایند، دارای چند معنایی شدهاند.