جستجو در مقالات منتشر شده


۲ نتیجه برای واژه‌های کلیدی: استعاره

بی بی زهره هاشمی،
دوره ۴، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۹۲ )
چکیده

نخستین بار، سهروردی اصطلاح «ناکجاآباد» را در آثارش به کار برد تا «عالم مثال» را که جهانی خارج از ادراک عام آدمی است، توصیف و تصویر کند. نگارنده در این مقاله به بررسی تعبیر «ناکجاآباد» به منزله یک کلان استعاره در دو رساله آواز پرجبرئیل و فی الحقیقةالعشق پرداخته است؛ به این ترتیب که براساس تحلیل نگاشت های استعاریِ ناکجاآباد نشان داده که استعاره های مرکزی «ناکجاآباد مکان است» و «ناکجاآباد لامکان است» درنهایت مؤید کلان این استعاره است: «ناکجاآباد عالم مثال است». به عبارت دیگر، سهروردی بنا بر ذهنیّتی که درباره عالم مثال داشته، تعمیم های معنایی متعددی را در سطح خرده استعاره ها برای توصیف و تصویرسازیِ «ناکجاآباد» به کار برده است. هدف نگارنده این است که برخی از گسترده ترین الگوهای استعاری ناکجاآباد را در دو اثر نام برده نشان دهد و تبیین کند که چگونه سهروردی درون چارچوبی زیبایی شناختی و در عین حال فلسفی و عرفانی، نظر خود را درباره این مکان بیان کرده است.  
راحله گندمکار،
دوره ۱۰، شماره ۵ - ( ۹-۱۳۹۸ )
چکیده

توسیع معنایی، از­جمله فرایندهای مهم تغییر معنی به­شمار می‏آید که از دیرباز از سوی متخصصان و به­ویژه معنی‏شناسان تاریخی ‏ـ ‏فقه‏اللغوی مطالعه می­شد. در جریان این فرایند که در گذر زمان رخ می‏دهد، واژه‏ای بر حسب مشابهت مفهومش با مفهومی جدید و بر اساس اصل صرفه زبانی، برای اشاره به واحد جدیدی در زبان به­کار می‏رود. به این ترتیب، افزون بر مفهوم اولیه‏اش در مفهوم تازه‏ای نیز کاربرد می‏یابد. همین عامل «مشابهت» سبب شده است تا در بسیاری از موارد، توسیع معنایی با استعاره اشتباه گرفته شود و مجموعه‏ای از واژه‏هایی که دارای توسیع معنایی هستند، استعاره محسوب شوند. در نوشته حاضر، نگارنده ضمن معرفی توسیع معنایی، به بررسی تمایز این فرایند با استعاره می‏پردازد و به­ویژه با تأکید بر افعال زبان فارسی می‏کوشد نشان دهد که بسیاری از ساخت‏هایی که استعاره در نظر گرفته می‏شوند، در واقع، توسیع معنایی یافته‏اند و در اثر این فرایند، دارای چند معنایی شده‏اند.
 
 

صفحه ۱ از ۱