جستجو در:
دوره 13، شماره 4 - ( 1401 )
جلد 13 شماره 4 صفحات 628-601 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Dehghaan Tarzjaani F, Sojoodi F, Nojoumian A A, Babak Moein M. Linguistic tools of the development, maintenance and fixation processes of the male and female narrators’ personal authority in legitimating the narrations of “Se-Ketab” by Zoya Pirzad and “Solok” by Mahmoud Dolatabadi. LRR 2022; 13 (4) :601-628
URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-44755-fa.html
URL: http://lrr.modares.ac.ir/article-14-44755-fa.html
دهقان طرزجانی فرید، سجودی فرزان، نجومیان امیرعلی، بابک معین مرتضی. ابزارهای زبانی ایجاد، حفظ و تثبیت مرجعیت فردی راویان زن و مرد در مشروعیت‌بخشی به روایت در سه‌کتاب زویا پیرزاد و سلوک محمود دولت‌آبادی. جستارهای زبانی. 1401; 13 (4) :601-628
1- دانش‌آموختۀ دکتری زبان‌شناسی همگانی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
2- استاد زبان‌شناسی همگانی، دانشگاه هنر تهران، تهران، ایران.
3- دانشیار زبان و ادبیات انگلیسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران. ، a-nojoumian@sbu.ac.ir
4- دانشیار زبان و ادبیات فرانسه، واحد تهران مرکز، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
2- استاد زبان‌شناسی همگانی، دانشگاه هنر تهران، تهران، ایران.
3- دانشیار زبان و ادبیات انگلیسی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران. ، a-nojoumian@sbu.ac.ir
4- دانشیار زبان و ادبیات فرانسه، واحد تهران مرکز، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
چکیده: (827 مشاهده)
مرجعیت‌بخشی در روایت فرایندی است که راوی از طریق مفصل‌بندی‌های گفتمانی، مشروعیتِ خود و روایتش را در داستان برمی‌سازد. هدف نگارندگان در این مقاله، بررسی فرایندهای زبانی ایجاد، حفظ و تثبیت مرجعیت فردی دو راوی زن و مرد در روایت است. ازهمین‌رو، آن‌ها خوانشی واسازانه را با تکیه بر نظریه گفتمان لاکلا و موف (2001) و دریدا (1983) از مرجعیت فردی در روش‌شناسی ون‌لیوون (2007) ارائه کردند. آنگاه برای شناسایی ابزارهای زبانیِ فرایندهای ایجاد، حفظ و تثبیتِ مرجعیت فردی به‌سراغ سه کتاب پیرزاد و سلوک دولت‌آبادی رفتند و با گزینش هدفمند مواردِ وقوعِ مرجعیت فردی، آن‌ها را بررسی کردند. در پایان، پی برده شد پیرزاد و دولت‌آبادی با استفاده از مواضع گفتمانی خود و دیگری، ایجاد گره‌گاه‌های گفتمانی و بلورینه شدن حول آن‌ها سعی در مرجعیت‌بخشی به ابعاد خود و هم‌زمان، با طرد معانیِ نشانه‌ها از روایتِ دیگری سعی در مرجعیت‌زدایی دارند. همچنین، در سطح کلان‌تر آشکار شد خودِ بازنمایی‌شده دو راوی با یکدیگر تفاوت داشت؛ پیرزاد مایی گفتمانی را تشکیل داد و دولت‌آّبادی راوی همه‌چیزدان بود؛ این درحالی بود که هیچ کدام از این دو راوی از پارادوکس گریزی نداشتند.
واژه‌های کلیدی: واژه‌های کلیدی: مرجعیت فردی، واسازی، راوی، روایت، سه کتاب زویا پیرزاد، سلوک محمود دولت‌آبادی.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |