در این مقاله، کوشیدیم با اتکا به اصول و قواعد واج­آرایی زبان فارسی و در چارچوب نظریه بهینگی، ستاک گذشته برخی از افعال به­ظاهر بی­قاعده زبان فارسی را بررسی کنیم. پرسش­های این تحقیق عبارت­اند از: 1. چگونه می­توانیم از قواعد واج­آرایی حاکم بر زبان فارسی برای تحلیل توالی‌های به­کاررفته در ستاک گذشته استفاده­ کنیم؟ 2. برای حفظ نظام واج­آرایی زبان­ فارسی هنگام افزودن تکواژ گذشته­ساز، چه نوع فرآیندهای واجی عمل می­کنند؟ به‌منظور پاسخگویی به سؤالات بالا، 36 صورت فعلی را که ستاک گذشته آن‌ها ازنظر صوری با صورت­های باقاعده متفاوت است و هجای پایانی آن­ها را یک هجای سنگین ازنوع cv:cc تشکیل می­دهد، ازنظر ساخت­هجایی و واج­آرایی بررسی کردیم. نتایج این پژوهش عبارت‌اند از:  این موارد کاملاً بر اصول و قواعد واج­آرایی زبان فارسی منطبق هستند و کاملاً قاعده­مند عمل می­کنند.  در واج­آرایی ساخت هجای cv:cc در زبان فارسی، یک رابطه همبستگی میان هسته و همخوان­های خوشه پایانی وجود دارد.  همخوان­های آغازه و پایانه نیز در واج­آرایی ساخت هجای cv:cc نقش تعیین­کننده دارند. 4. در تمامی این ستاک­ها، اصل سلسله­مراتب رسایی رعایت شده است.

واژه‌های کلیدی: واژگان کلیدی: هجا، واژ- واجی، تکواژ گذشته­ ساز، واج­آرایی، رسایی، خوشه پایانی

متن کامل [PDF 384 kb]   (3260 دریافت)