دوره 11، شماره 6 - ( 1399 )
جلد 11 شماره 6 صفحات 227-201 |
برگشت به فهرست نسخه ها
استادیار گروه زبانشناسی دانشگاه پیام نور، تهران، ایران. ، m.sabzevari@Sharyar.tpnu.ac.ir
چکیده: (3485 مشاهده)
هنگامی واژهای به تنهایی و یا در عبارت و یا در جملهای دارای ابهام است که دارای بیش از یک معنی و یا چند معناست. سابقۀ پرداختن به ابهام زبانی به ارسطو و رواقیون بازمیگردد و این موضوع همواره مورد توجه فلاسفه و منطقیون نیز بوده است. باید بین چندمعنایی و ابهام واژگانی که ظاهراً مشابه هم هستند تمایز قائل شد. چند معنایی درمورد واژهای است که دارای چند معنای به هم مرتبط هست، اما ابهام واژگانی در تعریف سنتی واژههای همشکل (همآوا ـ همنویسی) هستند که هر کدام معنای مستقل و متفاوت و در فرهنگ واژگان هم مدخل جداگانهای دارند. البته در تحقیقات زبانشناسی و در بسیاری از موارد، چندمعنایی را به نوعی ابهام واژگانی درنظر می گیرند. ابهام زبانی می تواند از نوع واژگانی، نحوی و یا کاربردشناختی باشد که در این مقاله صرفاً ابهام معنایی واژگانی تحلیل و تبیین خواهد شد. پرسش اصلی این مقاله عبارت است از اینکه آیا میتوان از منظر زبانشناسی شناختی برای خوانش معنای حقیقی واژۀ دارای ابهام به لحاظ وجود همزمان معنای حقیقی و مجازی و یا معنای صریح و ضمنی تببینی یافت؟ با مروری گذرا بر رویکرد شناختی و تحلیل نمونۀ واژگان دارای ابهام معنایی واژگانی در فارسی به این پرسش پاسخ داده خواهد شد و فرضیهای با عنوان خوانش دوگانۀ ابهام معنایی واژگانی در ارتباط با تحلیل ابهام معنایی معرفی میشود. ارائۀ این فرضیۀ معنایی شناختی برای تبیین ابهام معنایی واژگانی دستاورد پژوهشی مقالۀ حاضر است.
واژههای کلیدی: واژههای کلیدی: ابهام معنایی واژگانی، رویکرد شناختی، فرضیۀ خوانش دوگانه، ابهام معنایی واژگانی.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |